Patrocinado porPatrocinado por

«Ameázanme de morte cada día», asegura un guardia rural de la Cofradía de Cabo de Cruz

Álvaro Sevilla Gómez
Álvaro Sevilla RIBEIRA / LA VOZ

SOMOS MAR

Carmela Queijeiro

Libra una batalla con los furtivos siempre que pisa una playa de Boiro: «Se baixas só, rinse de ti: así de sinxelo»

09 feb 2018 . Actualizado a las 11:33 h.

Aunque descubre su cara, prefiere mantener su nombre en el anonimato. Este guarda rural, que trabaja para la Cofradía de Cabo de Cruz, ha dado un paso al frente para denunciar cómo es la guerra que libra contra las decenas de furtivos que diariamente bajan a esquilmar los arenales de Boiro: «Estamos vendidos. Hai ocasións nas que estás só e atópaste a catro na praia. Fanse fortes, néganse a darche o marisco. ¿Que podes facer? O único que levamos é unha porra e uns prismáticos, ¿que fas con iso? Precisamos máis medios e xente».

Los últimos episodios han sido la gota que ha colmado el vaso. La enésima batalla la vivió ayer. «Outra agresión máis. Paramos a dous e non quixeron entregar o que levaban. Un levantoume o sacho, veu cara a min, esquiveino, pero deume un golpe forte no peito», desgrana desde el centro médico de Boiro. Afirma que el siguiente lugar que visitará será el cuartel de la Guardia Civil. Quiere poner denuncia.

Allí ya estuvo el lunes. Fue por otro furtivo que también intentó agredirlo: «Solicitámoslle que nos entregase o material. Avisámolo e enfrontóuseme cunha vara metálica, dicía que nola ía cravar». La situación se caldeó pero, al estar acompañado, decidió marcharse. «Ameázanme de morte cada día. Dinche que che van romper a cabeza, que unha noite esperaranche cando esteas só, que che van queimar o coche, e que xa saben onde vives».

Sobre si a veces ha bajado a la playa con miedo, asegura: «Non, medo non, pero nervios si. A familia queda na casa e está preocupada, sobre todo cando che toca facer gardas a ti só. Nunca saben con quen te vas encontrar, hai xente verdadeiramente violenta. Non é o primeiro que che asegura que toda a vida levou ameixa desta praia e que non serei eu quen llo impida».

Muy sencillo

Confiesa que están vendidos, que carecen de protección jurídica y que las amenazas e intentos de agresión quedan en una multa que los furtivos no podrán afrontar: «Son insolventes, non teñen nada que perder, pero nós moito. Hai veces que deixas que marchen co marisco. É frustrante. Algún incluso che di que, se nos fai algo, como moito vano enviar a un centro de desintoxicación».

Confiesa que esta plaga no acabará nunca, pero que no pueden seguir así: «A situación cambia cando tes sorte e traballas cun ou dous compañeiros máis. Entréganche todo o que teñen, sen necesidade de mediar palabra. Se baixas só, rinse de ti, así de sinxelo». Apunta que uno de los problemas es que en Cabo de Cruz se quieren controlar todas las mareas y sus más de 17 kilómetros de arenal: «É imposible. Eles contrólannos e cando vas para unha praia xa están baixando da que te fuches. Saben como moverse».

«Xa queimaron un coche da confraría e a un compañeiro incluso lle lanzaron unha machada» Desde que a mediados de octubre empezó a trabajar en Boiro ha levantado más de una veintena de actas por furtivismo y ha puesto, con la de ayer, cuatro denuncias por intentos de agresión. No ha valido de mucho, la mayoría se marcharon con decenas de kilos de almeja: «A Garda Civil recórdanos que é importante que levantemos acta, que non podemos xogar coa nosa integridade». En esos casos, reconoce, es necesario calmarse y saber lo que está en juego. «Xa queimaron un coche da confraría e a un compañeiro incluso lle lanzaron unha machada. Non podemos facer nada».