Dos trabajadores de Zas y Cabana relatan su viaje a tierras americanas
23 sep 2012 . Actualizado a las 07:00 h.Decenas de jóvenes de la Costa da Morte llevan meses emigrando a Suiza, tradicional lugar de éxodo desde los años 70, donde además existe una red vecinal y familiar que siempre ayuda a dar los primeros pasos, al margen de la buena situación del país. Pero también existen ejemplos de jóvenes que van un paso (atlántico) más allá y se plantan en América, como hicieron entre los años 40 y 60 miles de vecinos de la Costa da Morte, la mayoría de los casos para no volver.
Algunas cosas han cambiado. Ahora sí que vuelven, y además con regularidad. Los que siguen a continuación son dos de tantos ejemplos que se están produciendo mes a mes. Aitor Rial Villar, de 23 años, de San Cremenzo de Pazos (Zas) y José Antonio Pardiñas Mallón (Anos-Cabana), de 24, trabajan desde hace unas semanas en la construcción de una central eléctrica a gas en Santo Antonio dos Lopes, en el Estado brasileño de Maranhao. Situado en el norte del país, tiene una superficie de 331.000 kilómetros cuadrados, más o menos tres cuartos de España, pero solo seis millones de habitantes. La obra es espectacular, y será la mayor planta generadora de gas del mundo. La energética brasileña OGX ha contratado a una prestigiosa compañía española, que a su vez lleva a otras empresas y con una de ellas se han ido los dos jóvenes electricistas.
La llegada
Aitor explica cómo fue la llegada: «Cando chegas aquí todo che chama atención. Non é nada parecido ao que se ve aí. A vexetación, moi abundante e verde, todo cheo de palmeiras, casas de apenas 16 metros cadrados de barro e tellados de folla de palma, xente maior e rapaciños de pouco máis dun ano descalzos pola terra e sen camiseta todo o día e rapaces espidos, as rúas parecen que están en ruínas por todas partes, coas beirarrúas e as estradas derruídas con sumidoiros e desaugues á vista. Cheira bastante mal e todo está cheo de lixo. O calor é insoportable, con temperaturas nestes meses que alcanzarán os 45 grados e unha pola noite duns 23, e con moita humidade, que é case o peor. O día abre ás 5:30, hora á que nos erguemos, e ás 18.00 xa é noite, cando saímos.Só hai dúas estacións ou tempadas, a seca e a de chuvia».
Aitor explica otros aspectos sociales: «As mulleres son moi atractivas, e se saben que eres español miran a ver se van por ti. Moitas están desexando cambiar de vida e que as leven para España, e algúns dos que están na obra están con algunhas. Non lles importa a idade nin nada, só que as leven, e chama atención tamén que rapazas con 25 anos ou menos xa teñen tres fillos ou máis, e cada un dun home diferente. A festa -añade- é un non parar, dende o mércores ao domingo é festa total, con música polas rúas a moitísimo volume, e fogos artificiais e bombas continuamente. Parece que ninguén ten un centavo e que o que teñen gástano». Más aspectos: «Nas motos, que hai a centos, andan a tres e catro persoas, sen casco e con neniños que ás veces non chegan nin ao ano, a maneira de conducir é temeraria. Na estrada, cada un fai o que pode. Os restaurantes chámanse postos, están nas gasolineiras, con mil moscas por todos os lados, cans e gatos dentro do comedor e todo é estilo bufé cos típicos rodicios, e pagas segundo o peso da comida».
La inseguridad es alta por ciertas zonas: «Se andas pola noite pola rúa non é raro que pase alguén nunha moto cunha escopeta ou dúas e xente con puñais agochados, e iso que isto en teoría é unha zona tranquila. Nas festas, se hai pelexas, pode entrar a policía militar disparando tiros ao aire, e todo o mundo ao chan».
Es otro mundo, una vida distinta a la que conocen en España. ¿Merece la pena emigrar? «É unha oportunidade que nunca na vida pensamos ter. O diñeiro que gañamos aquí creo que non iamos ter a oportunidade de gañalo en España nuns anos. Ademais, é un orgullo poder estar nunha obra e unha compañía destas dimensións e aprender a ser un pouco máis independentes».
Tienen jornadas intensivas, pero también quince días de vacaciones pagadas cada dos meses y medio. Además de la experiencia laboral, está la vital, y están contentos y muy agradecidos con el país, la empresa, los compañeros y la gente del lugar, muy acogedora.