-A dedicatoria da novela menciona especificamente aos que se senten diferentes...
-O inicio da novela está ambientado na primeira metade da década dos 60, nese franquismo que se respira por todas partes. Esa sociedade de férreo control político, social e -non esquecer- relixioso, creou individuos cunha gran carga de culpa, cunha eiva enorme no que se refire a empatía social ou á educación sentimental. Nesa sociedade era frecuente que aqueles que se sentían diferentes á norma establecida polo poder sufriran psicoses de distinta intensidade froito da represión do eu. Agora acontece tamén, aínda que os tipos psicóticos sexan diferentes.
-E tamén inclúe na dedicatoria ao seu psicanalista, que «desistiu»: era un dos posibles destinatarios do libro?
-O home non podía con tanto soño para interpretar. Lembre como comeza Extramunde en Betanzos, cunha manda de aloulados condenados polo Santo Oficio embarcados para ser liberados na foresta amazónica… e como remata, con outro soño, esta vez en Borneo, o de tallar a cabeza dun home e a dun tigre. Logo de varias sesións non adiantabamos nadiña... Quero supor que terá escrito un capítulo sobre a interpretación dos meus soños. Ogallá.