Ismael Ramos medrou coa curiosidade do mundo, da man dos avós, da nai e dos contos de Eva Luna. A poesía é para el «unha ferida sen coitelo». A súa namora conciliando ironía, nostalxia e esperanza
A reflexión en torno á maternidade, a escolla de ter ou non ter fillos, é xa un relato central nas nosas letras. Hai desexo, conciencia, reflexión e debate. Elas aleitan outra forma de rebeldía