Demóstrano as longas colas que tras Nadal e Reis bloquean os espazos dos comercios para devolucións. O escritor americano O. Henry conta en O agasallo dos Reis Magos que unha muller casada vende a súa marabillosa melena para comprarlle ao seu marido unha cadea para un valioso reloxo herdado do seu pai. Cando lle entrega o agasallo resulta que o home vendera o reloxo para comprarlle a ela uns peites moi caros para suxeitar a melena. O autor destaca o amor da parella, pero tamén transmite a decepción que senten ao comprobar a inutilidade do seu sacrificio.
Agora moitas familias preguntan aos nenos que queren que lles traian os Reis, ou que lles regalen polos seus aniversarios ou o seu santo; pérdese en sorpresa, pero evítanse decepcións. Pola contra, os adultos tentan librarse do agasallo que non lles gustou ou que consideran inútil cambiándoo en moitas ocasións por un simple vale.
Visto o visto, parece razoable aplicar á familia próxima a mesma regra que aos nenos: preguntar que lles gustaría, ou regalar sobres con diñeiro. Nese caso, convén que todos os sobres teñan o mesmo contido; así se evitan celos e suspicacias. Tamén hai que acomodar cada certo tempo ese contido ás subidas do nivel de vida.
Hai que preguntar sempre. Eu téñolle regalado con frecuencia a un dos meus fillos doces de xema, porque durante anos vino escoller ese doce entre todos os que había en bandexas con doces variados. E hoxe, ao preguntarlle polos doces para as festas, díxome que a el os de xema non lle gustan. En fin, así é a vida.