Sin Fragas do Eume
Chegou ás miñas mans o libro Guía de Plantas Parque Natural de As Fragas do Eume de J. Guitián e J. L. M. Villar. Nos anos 90 Carlos Vales adicoume un exemplar do seu libro As Fragas do Eume. Unha xoia. Escribía Vales no 93: «As fragas do Eume enfróntanse á súa última ameaza. Porque o manto protector do bosque está sendo rachado, aquí e alá, cada vez con máis intensidade, e a roupaxe protectora pode sufrir tal deterioro que acabe por ser inservible para protexer do frío da destrución á vida, múltiple e variadísima, que ata agora atopou aquí refuxio!». No 2018 unha mestra mandoulles ós seus alumnos un traballo consistente en recoller mostras de herbas e plantas da nosa flora. E alá fun ca miña neta ó Eume, augas arriba das Pontes tamén hai vida, fraga do Lostegal, rego de Marraxón, rego dos Feros, e moitas máis. Esas fraguiñas consérvanse coma nos anos 50, protexidas pola súa mala accesibilidade e a ausencia de actividade humana. Coñezo as fragas do Eume, e non me sorprende o deterioro que tivo lugar no tempo transcorrido entre o traballo de Carlos Vales e o de Guitián e Villar. Alguén terá que explicar as razóns polas que desapareceron do Eume, de Goente para abaixo, variedades da nosa flora: uces, queirogas, carqueixas, abruñeiras, amorillóns, sabugueiros, sanguiños, sanxoáns, cameleiros, espiño. loureiros, teixos, abeleiras, freixos, ameneiros, buxos e moitas máis. Alguén debería poñer fin ás continuas agresións. Xosé Guerreiro Pena. As Pontes.
Vidas privadas
¿Qué le sucede a una sociedad que se sienta a disfrutar delante de un televisor con el despelleje verbal de una persona y la descripción minuciosa de historias de las vidas privadas? Lo sorprendente es la cantidad de parásitos que viven a expensas de los posibles despojos emocionales, ya sean ciertos o escenificados. Los unos viven de los otros, y a la vez todos subsisten gracias al espectador, que suele coincidir con un perfil determinado. Las vidas normales y corrientes no importan, no venden. Se fijan los temas en personajes que viven en los extremos. Y se publicitan de todas las maneras posibles porque todos los medios llevan de una u otra forma este tipo de comunicación, se supone que porque les da público. A veces resultaría cómica, si no fuese patética, la forma de hacer partícipes a dichos personajes del menoscabo de su dignidad, aunque se arrastren, sin que por ello se inmuten lo más mínimo. Todo por interés económico. M. J. Vilasuso. As pontes.