O «Hamlet» de Edward de Vere

«O que estamos facendo nós en Ourense, que apareza o nome de Edward de Vere nunha portada, estámolo facendo por primeira vez no mundo. Creo que é a primeira edición na historia en que se atribúe Hamlet ao verdadeiro autor». Quen así fala, con esa mestura de rotundidade e prudencia, é o dramaturgo Millán Picouto (Ourense, 1949), que vén de traducir un dos dramas maiores de Shakespeare ao castelán para o selo ourensán Linteo. A súa aposta non é casual, non en van trouxo tamén ao castelán e para Linteo Shakespeare. Identified in Edward de Vere, the Seventeenth Earl of Oxford, mítico ensaio de John Thomas Looney que sentou en 1920 as bases da dúbida razoable sobre a identidade de Shakespeare. Pero é que as evidencias son enormes, incide Picouto: moitos, sobre todo os artistas, entenderon que a obra non podía saír deste outro personaxe, un vulgar comerciante chamado William Shakspere, usado como home de palla. «Saben ben que iso tiña que estar escrito en primeiro lugar por un aristócrata, porque digamos que a conciencia de clase aristocrática en Shakespeare é clarísima, e despois por un home que tivera unhas experiencias moi distintas e un traballo moi distinto, ou un ocio suficiente», subliña. Un autor con esa produción tivo que ter unha vida desafogada.

E a deste Shakspere era precisamente todo o contrario, unha vida antipoética. «Non sei de ningún poeta que de paso que escribía versos estivera prestando diñeiro a usura, e non educase ás súas fillas. Elas non sabían firmar, eran analfabetas. O pai de Shakspere foi analfabeto, a muller foi analfabeta e el é analfabeto. As súas tres firmas que se conservan no testamento son as firmas dunha persoa que non sabe firmar». Téñeno visto os grafólogos, pero a iso non se lle dá publicidade. «Con Shakespeare está pasando algo que non debe pasar nunca dentro da historia humana. A filoloxía é unha ciencia, e que se converta un personaxe nunha especie de santiño estilo Santiago, que veu predicar a Compostela nunha barca de pedra... Non. Hai 400 anos aínda de Shakespeare e de De Vere, e non podemos deificalo desa maneira tan basta», deplora o tradutor. 

Un fetiche nos pubs de Londres

E van para cen anos daquelas conclusións de Looney, pero a súa afirmación non calla. «As academias téñense negado. Shakespeare, como nome, é un fetiche». A España o debate nin chegou. «De feito -lembra-, nós publicamos o libro de Looney o ano pasado». Pero en EE.UU. xa hai universidades que teñen unha materia que trata especificamente sobre a autoría da obra de Shakespeare. Custa máis en Gran Bretaña, aínda que, «ás veces, nos pubs de Londres discútese sobre isto, é cousa xa moi metida na sociedade».