Para Quintía, o emprazamento reúne moitas das características que conflúen no proceso de cristianización para transformar a Nabia en Mariña. «Creouse toda unha xeografía mítica baseada na propia tradición», relata o antropólogo, quen lembra que no lugar había tamén un castro, o de Armea. «A sauna castrexa transformouse no forno onde botaron a Mariña no seu Martirio, o penedo onde se dicía que se sentaba a moura era o lugar onde se sentaba ela, con elementos case idénticos. Houbo un todo un proceso de reinterpretación e readaptación», di Quintía, quen enmarca estes procesos reconstrutivos no continuo refacer da cultura, que xa expuxo Lévi-Strauss na súa teoría do bricolage.
Menos coñecido, pero estudado recentemente, é o lugar da Pena Furada, en Coirós, un rochedo no alto dun cumio dende o que se divisa un val atravesado polo río Mendo. Alí atópase unha figura feminina gravada na roca, co sexo esaxeradamente debuxado, posible símbolo de fertilidade. A parroquia chámase Santa Mariña de Lesa.
