Afirma Carlos Lema que a novela negra galega, seguindo o ronsel de creadores como o italiano Andrea Camilleri e o seu comisario Montalbano -ou como a do sueco Henning Mankell e o seu impagable inspector Wallander- está cambiando cara a un novo tipo de narración. Unha narración na que o detective que investiga o crime xa é moito máis que o personaxe que serve ao lector para ir vendo como se desenvolve a trama do libro.
Hoxe, afirma Lema, os protagonistas das novelas negras galegas teñen unha personalidade cada vez máis complexa, que fai que a trama policíaca do libro conviva, entre as súas páxinas, con bastantes historias máis. Cita el nomes como os de Xavier López López, o autor de A vida que nos mata . Ou como o de Diego Ameixeiras, unha das novas voces de referencia. E á par que os deles, menciona o de autores que procedendo de xéneros moi distintos, entre eles a poesía de maneira preferente, tamén se quixeron achegar á literatura policíaca.
Cabo de Miguel Anxo Fernández e o seu inspector Frank Soutelo de Un nicho para Marilyn, Luar no inferno e Tres disparos e dous friames, hai outros creadores como o poeta Román Raña, autor de libros como O crime da rúa da moeda vella . Como o tamén poeta e ensaísta Ramiro Fonte, o recordado autor de As regras do xogo . Ou como Manuel Forcadela, creador dunha serie policíaca que inclúe novelas como A procura do falso grial . E tamén -subliña Lema- como narradores da talla de Suso de Toro, de Bieito Iglesias ou de Ramón Caride, o autor de Crónica de sucesos .