A partir del día 1 quedará traspasado el veterano local, y de los madrugadores
30 mar 2022 . Actualizado a las 21:57 h.
No es fácil abrir y cerrar etapas en la vida, pero a veces toca. Uno de los bares emblemáticos de Viveiro, el Castilla, entra en esta semana clave de traspaso, cambio con el que deja atrás en el mismo 41 años de entrega hostelera Servando González González, natural de Miñotos (Ourol). Mientras sirve los cafés de media mañana entre pregunta y respuesta, medita tras la barra de un establecimiento que ha sido su vida profesional prácticamente entera, a la que ha dedicado tantas horas y desde temprano, pues este es de los locales viveirenses que más madruga. Aprovecha mientras sirve para hacer balance. Es «positivo», pero reconoce: «Agora síntome cansado, xa que empecei na hostalería con 14 anos. Os meus inicios foron en Asturias, despois vin para o restaurante Serra, fun ao servicio militar e nada máis licenciarme xa me incorporei aquí, onde ía facer 42 anos para o mes de agosto. Penso que xa tocaba».
De adolescente «non había medios na casa para estudiar», rememora. La opción era «traballar, traballar e traballar». Y así hizo, en un sector que nada tiene que ver en pasado y en presente: «É moi distinto. Cando empecei, eran outros tempos. Traballábase moito e empecei nunha cafetería en Xixón, Villagrás, grandísima. Como non había posibilidade de levar a meus pais aló, decidín retornar. No Serra estiven ben, había moitas vodas, moitos banquetes. Traballouse moitísimo». Como en el Castilla después, «sen parar», y desde las seis de la mañan: «O primeiro que abría era o Costa Verde, ás cinco da mañá, logo o Bossa Nova, e o Castilla ás seis. Eu sigo permanecendo no horario das seis da mañá e o Bossa abre máis tarde. Levo de seis a dez continuo toda a miña vida, menos unha pequena etapa dende decembro que non podo abrir tan cedo as fins de semana para os bocadillos, por falta de personal», señala aludiendo sobre todo a clientela joven de la movida nocturna. En días laborables, a esas primeras horas coinciden «personal de Alcoa, mariñeiros e xente da lonxa, xente que vai pescar, xubilada que madruga para ir camiñar... A día de hoxe teño xente que non falla ás seis da mañá para ir dar o seu paseo».
Con el paso del tiempo se han producido, dice, «un cúmulo de cousas» que la pandemia agudizó: «A xente cambiou moito e todo é un estrés continuo. Eu considérome unha persoa bastante áxil para a idade que teño, pero este xa é outro ritmo. Á hostalería castigáronnos moito e tampouco atopas personal para traballar». El Castilla trabaja mucho el café, cañas y pinchos, además de hacer para llevar caldo gallego los jueves y callos los domingos. «Un dos pinchos estrella do bar Castillo _resalta Servando González_ son os torresmos, que non poden faltar. Torresmos e cacahuetes». Y el ‘zortilla', con zorza y tortilla, uno de sus bocatas clásicos.