«Alborada do Brasil» recupera a historia do seu bisavó, de A Merca
26 jul 2011 . Actualizado a las 10:47 h.Carlos Núñez non para. A súa axenda ferve e as viaxes e actuacións, máis no cerne do verán, fan que o músico galego ande ás presas para cadrar os tempos. Atende a chamada afogado nun balbordo de voces na espera dun aeroporto. Mellor chamar nunha hora para ver se podemos falar. Pasa unha hora, chamo, descolga: «Estou na cola do aeroporto en París e non sei nin como seguirá isto. Se che digo que me volvas chamar vai saber por onde ando. Dálle e poñemos xa ao chollo». Falamos da decisión da Fundación Curros Enríquez de concederlle o premio Celanova Casa dos Poetas «pola súa contribución á dignificación e á internacionalización da cultura galega» co seu traballo e o músico érguese rexo e sen interferencias nas súas respostas.
-¿Que significa para vostede a concesión deste galardón?
-É un grandísimo honor e un recoñecemento que para min ten unha significación especial por vir dun lugar como Celanova, a terra do meu bisavó e o lugar onde comezou a viaxe que tanto significou para min nestes últimos anos polo que fun descubrindo e polo que me aportou como persoa e como músico.
-¿Da Merca a Celanova?
-Xusto. E coa peregrinaxe de tantos ourensáns: meu bisavó José María Núñez e meu avó Albino de A Mezquita, concello de A Merca. Logo a familia xa foi tirando para Ourense e logo para Vigo, como milleiros de ourensáns. E tamén como milleiros de galegos meu bisavó saiu por Vigo cara á emigración, neste caso ao Brasil.
-Alí empezou tamén a pescuda cara ás súas orixes.
-O proxecto do que naceu a Alborada do Brasil comezou en Celanova e A Mezquita. Alí pasei os primeiros anos buscando as fontes e os datos que me serviron logo para seguir coas miñas pescudas no Brasil e recuperar a historia da música na miña familia.
-¿A historia da música?
-A música desaparecera da miña familia, onde todos optaran polas disciplinas artísticas ou pedagóxicas. E recuperar ao meu bisavó músico cambiou a miña percepción familiar e as miñas orixes como músico. Por iso este premio Celanova Casa dos Poetas é unha volta ás orixes da miña familia.
-Un disco e un documental recollen o seu proxecto «Alborada do Brasil» ¿É a saga dos galegos na emigración?
-É unha historia máis da grandeza dos galegos: comprobar como é posible que nunha sóa vida se poda ser galego e brasileiro, e facelo cun compromiso pleno. De estar na Mezquita coas vacas no prado, ao tempo que andas coas partituras e o bombardino, a marchar a Brasil e, nunha soa vida, ser músico alí e ter «suceso» -como din eles-; é dicir, contar co recoñecemento e con prestixio. É unha mostra máis da capacidade dos galegos por adaptarse.