Está claro que o mundo online «non é país para vellos». A comezos deste ano un médico xubilado lanzou a campaña «son maior, non idiota», reclamando atención presencial nas entidades bancarias para un colectivo que suma 10 millóns de persoas en España. Houbo unha pequena reacción dalgúns bancos, pero cos meses o problema esqueceuse e todo segue igual, ou case. O mundo online é visto por moita xente maior como algo malo. No autobús oín a un ancián que dicía : «Todo o de online é un horror. Provocou a perda de moitos postos de traballo e o peche de moitos negocios pequenos. É peor que Putin».
Eu confésolles que o vexo como un territorio tiránico. Impóñencho á forza. O teléfono deixou de ser un instrumento útil para solicitar citas médicas. Se chamas, unha máquina remítete a unha aplicación online, que en moitas ocasións non funciona ou o fai só para determinadas especialidades. Con frecuencia tes que ir en persoa a pedir a cita.
Ao meu banco ías cando querías. Agora os empregados desapareceron. Hai que pedir cita e vén unha persoa para atenderte. Hai uns días tiven unha desas citas para poñer ao día o seguro da miña casa. Facéndoo pola app do banco había un desconto, explicoume. Fíxeno seguindo as súas instrucións ao ditado. Ao día seguinte chaman á miña casa e unha voz, que resultou que era unha máquina, pide a miña opinión sobre o empregado, sobre a oficina, sobre o banco, se recomendaría aos meus amigos esa persoa, esa oficina , ese banco, e esíxeme a xustificación de cada unha das miñas valoracións, e di que non me oe, e repítame as preguntas varias veces... Eu estaba a escribir un artigo para este xornal sobre o cambio climático, pero deixeino para mellor ocasión e púxenme a escribir sobre ese mundo que me impoñen á forza. Ten razón o vello do autobús: máis tiránico que Putin.