Renfe anunciou que os trens desde Madrid a Galicia farían parte da viaxe en autobús desde o 3 ao 6 de agosto por obras do AVE. Eu cambiei o meu billete para o día 7, confirmei a véspera que non había incidencias e dispúxenme a gozar do verán galego. Non foi fácil. Na estación de Chamartín, os escasos membros do servizo de Atendo foron desbordados no control de equipaxes por pasaxeiros apresurados, que non respectaban a prioridade que teñen as persoas con minusvalías. Moitos viaxeiros corrían para coller un bo sitio para a súa equipaxe, como nos tempos da posguerra. Era só o comezo.
Aos dous minutos de partir, o revisor anunciou: desde Zamora seguirán en autobús ata o punto de destino. Máis que chapuza, aquilo era un engano manifesto. Os viaxeiros, abatidos, preguntaban: «Tamén os de Lugo?» Si, todos. Na moderna estación de Zamora, decenas de persoas con equipaxes pesadas colapsaron un estreito ascensor que debía achegarnos aos autobuses. Un membro de Atendo abandonou o carro das equipaxes dicindo: «Teñen que empuxar vostedes». Alí quedámonos un señor de 95 anos con insuficiencia respiratoria, a esposa doutro en cadeira de rodas, eu cun ombreiro lesionado, e a miña amiga Adriana, tamén en rehabilitación, pero que, cun entusiasmo a proba de Renfe, empuxou e manobrou un carriño con seis maletas e tres mochilas para chegar ao autobús. A viaxe, mellor non lles conto. Menos mal que ao chegar a Lugo esperábanos Mauro, co seu taxi impecable, a súa condución tranquila e a súa amabilidade. Por fin empezamos a gozar, a pesar de Renfe, do verán galego.