Galicia, especialmente na costa, está sufrindo este ano unha maior presión turística. Algúns quéixanse da masificación, das dificultades para desenvolveren a súa vida cotiá , de como se tensionan a sanidade, os servizos de limpeza, o saneamento, o tránsito e ata os supermercados e os bares e, como é lóxico, hai xa moito que o problema chegou aos medios de comunicación, que poñen o foco sobre os alugueiros turísticos e o seu efecto no encarecemento da vivenda.
O asunto non é novo. Na Galicia interior xa hai moito que se emprega a denominación de roncos para designar, con retranca, a eses visitantes con aire de superioridade que nos invaden, sobre todo, no mes de agosto. Ao pé do Atlántico prefiren alcumalos de fodechinchos. Mais agora semella que, sen renunciar ao humor, se está pasando a un novo grao de animadversión. Eu mesma escoitei a un rapaz nunha conversa con amigos dicir: «A la tía esa hasta le hablé en gallego para que viese que no soy un guiri». Polo visto fora o branco do enfado dalgunha moza farta de turistas.
Pero cómpre irmos con coidado. Todos somos, ao tempo, nativos nalgún sitio e turistas en todos os demais. E os mesmos que nos queixamos da invasión das nosas vilas e cidades, acudimos, cada vez con máis frecuencia, aos alugueiros turísticos que nos permiten axustar o presuposto. O tema non é, daquela, que se tomen medidas para que os outros non veñan aquí, senón se todos estamos dispostos ou non a dificultarnos e encarecernos as viaxes e o turismo para priorizarmos o día a día.
A cuestión ten fondas implicacións que nos remiten ao vello aserto bíblico sobre a palla e a trabe, á dificultade que temos para pórmonos no lugar dos outros, para sermos xustos e enfocarmos os temas desde máis puntos ca o do interese propio. Dennis Porter falou, nos anos 90, de que o soño da viaxe estaba periclitado. Referíase ás clases altas, as que transitan sempre no territorio do exclusivo, as que foxen da masificación, as que -agora- comezan a pensar en viaxes espaciais. Nunhas décadas, haberá quen diga: «o espazo xa non é o que era. Está cheo de turistas».