—Si, si (ri). E iso inflúe bastante á hora de que sexa difícil que nos programen, porque din que non nos ven en ningún lado. Os tradis obviamente non nos ven como tradis, os do jazz non nos senten como jazz, e para os clásicos somos algo así como os friquis do clásico. Si, somos uns outsiders.
—E sentídesvos así, uns friquis do clásico?
—Dalgún xeito, si. O mellor de todo é que custounos ser os friquis do clásico pero agora, cando damos concertos nos conservatorios, comprobamos que aos alumnos atráelles moito o que facemos. No fondo ves que aos rapaces encantaríalles saírse máis dese concepto clásico. Pero é que os conservatorios non se abren ao jazz nin á experimentación. Nin sequera á música contemporánea, que debería estar no seu campo. Non sei, ao mellor é que o nome lles afecta, pero nos conservatorios segue habendo moita mentalidade musicalmente conservadora.