Será despedido nun acto fúnebre previo á súa incineración esta tarde
04 jul 2017 . Actualizado a las 05:00 h.Chegou a este mundo no outono, un 3 de novembro de 1955. Contaba que algo da tristura do mes dos defuntos lle quedou prendida no carácter e fixo del un home ensimesmado e contemplativo. O mestre da escrita Carlos Mosteiro Fraga ocupouse de compoñer ata a súa propia historia, co mesmo gusto e boa letra que foi cultivando durante toda unha vida dedicada á docencia, á literatura e á lectura.
De pequeno, como el mesmo relataba, tivo unha infancia feliz entre a escola, os xogos, os amigos e a liberdade do campo e da aldea. Logo deu o salto á urbe para estudar Maxisterio, para facerse un mestre. Quen o coñeceu conta que o foi tanto dentro coma fóra da escola. O curso da vida levou a aquel rapaz nacido a carón do Lérez, en Xeve (Pontevedra), ría arriba ata A Pobra do Caramiñal, onde atopou o seu fogar e formou unha familia xunto a Lourdes, a súa muller, coa que criou a dous fillos.
Carlos Mosteiro bromeaba coa idea da poligamia que mantiña coa literatura. Dicía que froito da aventura extraconxugal «cunha señora estupenda que se chama literatura» foi aumentando a prole. Primeiro, con O día que Miguel Induráin pasou por Gonderande (Galaxia, 1999). Logo veu Manual de instrucións para querer a Irene (Galaxia e Editores Asociados, 2001), Ese unicornio rosa (Tambre-Edelvives, 2005) e Unha bruxa ben rara (SM, 2007).
Este último fillo extramatrimoñal, en lugar de traerlle un pan baixo o brazo tróuxolle todo un Barco de Vapor, un dos máis importantes premios que recibiu, neste caso, polo seu labor na literatura infantil e xuvenil.
A súa outra familia
A familia da cultura e a comunidade estudantil choran dende onte ao profesor, moi querido, no colexio de Cadreche, así como no mundo da cultura, estreitamente vinculado coa asociación Barbantia, onde foi tesoureiro e exercía nos últimos tempos coma vogal. Era, como non, colaborador habitual de A Voz de Barbantia e compartía de forma periódica o seu talento no suplemento cultural de La Voz de Barbanza, mesmo nos últimos tempos, cando fixo un esforzo por seguir poñendo o seu graíño de area con O fío de Ariadna, sobrepoñéndose a un cancro galopante que se lle cruzou no camiño.
A marcha do home, do namorado do mar, tranquilo e amable, sempre cunha boa palabra na boca, foi un mazazo para a comarca, que poderá despedilo hoxe, cara as 18.30 horas, no tanatorio Jesús do Nazareno da Pobra, nun acto fúnebre previo á súa incineración. ¡Bo regreso ao limbo mestre!.