Hai pouco máis dunha década, un grupo de mozos de Noia e Outes puxeron en marcha o colectivo Sacou. Uníaos, sobre todo, a paixón pola literatura. De feito, boa parte deles, alumnos do instituto Virxe do Mar, xa formaban parte do grupo Avilés e da tertulia A Damajuana. A nova entidade tivo unha primeira etapa moi prolífica, con publicacións e actividades diversas. Logo dun paréntese, Sacou regresa ao panorama cultural de Barbanza para dar guerra convertido nunha editorial. Á súa cabeza segue a estar o poeta noiés Manuel L. Rodríguez.
-¿Como lembra aquela primeira etapa de Sacou?
-Foi unha etapa moi activa, con iniciativas como a revista A Caramuxa, da que chegou a facerse responsable a editorial Toxosoutos; e as xornadas en defensa da cultura galega, nas que participaron Méndez Ferrín ou Carlos Casares.
-Entón, ¿que foi o que ocorreu despois?
-Supoño que o que pasa sempre. A xente empezou a facer a súa vida e algúns incluso marcharon para o estranxeiro. Fomos distanciándonos, pero Sacou nunca chegou a darse por finiquitado, non houbo un adeus formal. De feito, os que quedamos seguimos participando os venres nas tertulias literarias, ás que se suman os que están fóra cada vez que veñen.
-¿Cando empezou a falarse do rexurdimento da entidade?
-A finais do ano pasado houbo un encontro en Santiago que pode considerarse como o acto de reconciliación e de xuntanza. Uns amigos e membros de Sacou fundamos a editorial Acha Escrava.
-¿Aspira Sacou a ter a importancia do pasado?
-Sacou está renacendo, pero non sei a onde chegará. A editorial seguro que vai adiante, pero a actividade frenética que algún tempo tivo Sacou, non o creo. O que está claro é que, cando se presenten libros desde a editorial, Sacou sempre estará detrás. Hoxe Sacou é como unha marca que os seus antigos membros teñen para sacar á luz unha publicación, organizar encontros literarios ou levar a cabo actividades no eido da cultura. É algo así coma o noso apelido.
-¿Cal foi ata o de agora a traxectoria da editorial Acha Escrava?
-Hai un volume nas librarías e temos outros dous no prelo; un deles é precisamente dun membro do colectivo Sacou, Ramón Blanco. Somos unha editorial que practicamente non ten ánimo de lucro. A nosa intención é darlle saída aos novos escritores, pero somos unha firma modesta.
-Vostede foi o que tivo a honra de inaugurar esta editorial...
-Si, o primeiro libro que se publicou foi o meu, Antítese nativa. O noso obxectivo é sacar uns cinco libro ao ano, se conseguimos esa cifra, xa nos daremos por satisfeitos.
-¿A fundación desta editorial está relacionada coa dificultade que teñen os novos escritores para facerse oco nas firmas xa consolidadas?
-O que está claro é que esta editorial nos dá liberdade para facer o que realmente queiramos, sen que ninguén nos poña condicións e incluso para evitarnos moitos dos problemas que existen neste mundo en relación cos dereitos de autor.
-¿É un círculo pechado ou aberto?
-Nós tentamos darlle a maior liberdade posible a todos aqueles que se sumen á editorial, aínda que non sexan do entorno de Sacou.
-É unha editorial sen ánimo de lucro pero, ¿con vocación de futuro?
-Si. Penso que en Galicia hai demanda de editoriais. Hai moitas obras xeniais que acaban quedándose nos caixóns. Non é que sexa imposible publicar a través das firmas consolidadas, pero o que está claro é que hai unha serie de tendencias na literatura galega e, fóra delas, é moi complicado facerse un oco. Este si que pode atoparse na Acha Escrava.