El maestro ribadense, Amador Fernández Mejeras, escribe en Sentimentos do emigrante: “Teño que deixar o monte/ de pinos todo alfombrado/ i as craras augas da fonte/ que regan o verde prado.// ¡Adiós meu pobo adorado,/ fascinadora Galicia/ anque de ti separado/ serás a miña delicia!// ¡Adiós oh Virxen querida!/ Adiós, teño que marchar/ i apartarme da túa hermida/ igrexiña do lugar!// E si non teño ó contento/ de volver ó patrio lar/ asísteme no momento/ temeroso de espirar”.
Por su parte, Xosé Ramón Goás Gómez, natural de la parroquia viveirense de Celeiro y cura de Espasante, en su anota las impresiones del que emigra como consecuencia de su frustración: “I agora chegou o intre/ de decirche adiós e irme/ e buscar coa ialma rota/ outros ceios, outra xente/ outra paisaxe, e escondere/ sin rencor, pro con vergonza,/ iste fracaso que eu sinto/ agora que adiós che digo>.
