Al Sol

Sí, puedes bañarte en un mar de ardora

Un fenómeno natural que también es posible disfrutar en aguas gallegas

mila méndez
30/08/2018 05:00 h

Los mares luminosos o fosforescentes eran una vieja leyenda de marineros, ya relatada por Julio Verne en 20.000 leguas de viaje submarino, hasta que la NASA consiguió fotografiar por primera vez este fenómeno a través de un satélite oceanográfico en el 2005. Los pescadores gallegos se fueron acostumbrando a ver menos este brillo azul, provocado por la concentración de unas algas, ante el aumento de la contaminación lumínica.

Pero bañarse en un milky sea, como llaman en inglés a los pequeños destellos luminosos que chispean al perturbar este plancton con olas o corrientes, no es un sueño tan imposible. «Hai que estar na praia de noite! Todas as veces que gocei deste fenómeno foi por sorpresa. É máis común do que a xente cre. O pouco común é bañarse de noite», cuenta Rubén Prieto, director de la escuela Surf Costa da Morte, en la playa de Nemiña (Muxía).

Fue en una de esas noches de verano cuando inmortalizó con su cámara el fenómeno. «Moitas veces, despois das clases, quedamos no chiringuito vendo a posta de sol e logo a Vía Láctea, ata que alguén berra ‘Mar de Ardoraaa! Mar de Ardoraaa!’. O día destas fotos era a noite de San Xoán, e quen deu a voz de alarma foi Nico, un dos socios do noso club Nemiños SCM Surf Club», recuerda Rubén. «A primeira vez que o vin foi en Quenxe, Corcubión. A última, hai unhas semanas, no Pacífico, nunha viaxe a México. Para escapar da masificación de surfistas decidín surfear ás catro da mañá. En canto me lancei á auga vin como con cada remada pintaba o mar de luz coas mans. Bañarse con este fenómeno sempre me lembra á famosa película de James Cameron e síntome un avatar en Pandora», describe.

Sin ir tan lejos, en la Costa da Morte David Trillo es un testigo excepcional. El capitán del taximar Robinsón da Lobeira ofrece rutas nocturnas en su lancha, que les han permitido vivir a él y a sus pasajeros el momento. «Vímolo nun par de saídas. Foi ao marchar da fervenza do Ézaro», apunta Trillo. «O barco ía deixando tras de si un ronsel de luz. Apagamos o motor. Poñías a man na auga e caía chea de luces. Tes que ir a zonas con mar calmo, en noite pecha, sen lúa nin vento», detalla el capitán del Robinsón da Lobeira. Es marino mercante. «O mar de ardora máis impresionante que vin foi no mar da China», destaca. «Todo depende das condicións do tempo e do fitoplancto que poida ter o mar ese día», opina.

Trucos para fotografiarlo

«O factor sorte é moi importante», admite Rubén Prieto. El surfista, colaborador de programas como El Hormiguero, también trabaja como fotógrafo. El primer paso para poder inmortalizar estas chispas de mar es tener la fortuna de toparse con esta curiosidad natural. «Temos praias con pouca contaminación luminosa, como poden ser a de Nemiña ou a do Rostro, en Fisterra. Pero hai que ter coidado. Están apartadas e acostuman ser de mar aberto. Hai que ter moito tino. E, aínda así, non recomendo meterse onde cubra máis da cintura nin na preamar», subraya.

Sobre la fotografía, advierte: «Non é sinxelo por haber pouca luz e ter elementos en movemento». Y ofrece unas pautas técnicas: «Precísase a quietude imprescindible para facer unha foto de longa exposición -dous ou tres segundos, para captar a luz que ven os nosos ollos pero non tanto como para ter ese efecto seda, onde todo o mar se ve borroso- sen que saia movida». Rubén continúa: «Diafragma aberto a tope -usei unha lente fixa moi luminosa de 24 mm con apertura F1.4- e unha Canon 6D que é full frame, o que permite aumentar a sensibilidade do sensor sen moita perda de calidade. E, dende aquí, volvo a darlles as grazas ás miñas amigas, que aguantaron inmóbiles a pesar do frío que ía», subraya. A ellas y al «factor sorte».