«Non me importaría en absoluto volver ao meu traballo na fábrica con normalidade»

La Voz

LUGO CIUDAD

18 abr 2010 . Actualizado a las 02:00 h.

Socialista, nació en Cangas de Foz (Lugo) algunos mayos antes que el del 68, exactamente, en el de 1951, el día 23. Tras curtirse como concejal primero en Cervo y luego en Burela, ya mediados los ochenta dio el salto a la política autonómica. Desde entonces, a Ismael Rego no hay quien lo apee de ahí, de su escaño en el Parlamento gallego. Salvo durante la primera, ha formado parte de la Cámara en todas las legislaturas, o sea, desde la segunda hasta la octava en curso, de 1986 al 2010, de momento. Y eso lo convierte en único, en un veterano sin parangón dentro de O Hórreo.

«Xa son varias -reconoce- as lexislaturas que teño iniciado pensando que eran as últimas, pero diversas circunstancias, a maioría froito da casualidade, fixéronme logo ir repetindo sempre. Xa se sabe tamén que os hábitos fan costume. Esta vez, non entanto, si creo realmente que a miña vida na política a este nivel rematará coincidindo co final do período 2009-2013». Y arguye: «Sería bastante razoable deixalo aí, despois de tanto tempo. Aínda que sempre estarei ao dispor do partido para exercer funcións de responsabilidade e mesmo como militante de base». ¿De verdad se ve dedicándose a otra cosa que no sea esta? «Eu teño o meu posto de traballo en Alúmina Aluminio e, para min, isto da política é só unha circunstancia. Fóra dela estou convencido de que hai moita vida. Non me importaría en absoluto volver á fábrica con total normalidade dentro de tres anos. Porque nunca esquecín de onde procedo», defiende con vehemencia.

Echando la vista atrás, de su trayectoria en estos 24 años Rego recuerda especialmente tres jornadas «moi especiais». «Teño pasado aquí momentos de gran ilusión, maiormente, ao acadar Touriño [no 2005] unha maioría para formar un Goberno de progreso. O segundo, cando tiven a oportunidade de propor a Emilio formalmente ante Lola [Villarino, ex presidenta do Parlamento] para a xefatura do Executivo. E, en terceiro lugar, no asinamento da moción de censura contra Albor [en 1987] que propiciou a investidura de Laxe».