«Se pensaran nos fillos, creo que todos os pais separados se levarían coma nós»

Juan Ventura Lado Alvela
j. v. lado CEE / LA VOZ

SOCIEDAD

SANDRA ALONSO

La camariñana Cristina Lista detalla cómo ella y su expareja aplican la custodia compartida, cuyo debate llegará al Parlamento gallego

22 oct 2017 . Actualizado a las 18:17 h.

No oculta que, como para todos, el momento de la separación es «de tensión, mal rollo» y que se pasa verdaderamente mal, pero Cristina Lista, hostelera camariñana residente en Vimianzo, explica cómo ella y su expareja han sabido anteponer los intereses del hijo de 10 años que tienen en común y cómo aplican ya, de hecho, un modelo de custodia compartida como el que debatirán los grupos Parlamento gallego gracias a una Iniciativa Legislativa Popular avalada por 15.000 firmas.

«Habendo un fillo polo medio é moi importante que non vexa malas palabras, que non haxa problemas. Se pensaran nos fillos, eu creo que todos os pais separados se levarían coma nós», explica la mujer, que el mes que viene cumplirá 34 años, y trabaja como encargada en el bar A Cuna de A Ponte do Porto.

La normalidad de su relación, que incluye también a las respectivas parejas, causa (o más bien causaba) sorpresa en una localidad pequeña en la que todos se conocen. «Algunha vez que teñen vido os tres co neno tomar café ao bar onde traballo a xente quedaba flipando, dicíanche ‘‘moita liberdade hai agora’’ e cousas así, porque o habitual é ver como se levan mal», añade Cristina, que se declara «afortunada» con la actual novia de su ex y cree que por la otra parte pueden decir exactamente lo mismo, porque la relación entre todos ellos es ejemplar, de máximo respecto y confianza. «Ao primeiro sempre tés ese medo de como poderá ser, pero a verdade é que tivemos moita sorte e pódese dicir que o noso fillo ten agora dous pais e dúas nais. Pero o importante é que tamén eles lle poñan educación igual que nós. De feito, co tempo e coa confianza eles tamén poñen respecto e tamén castigan, por suposto co noso consentimento», detalla.

La relación entre los padres duró 14 años. Cuando empezaron, Cristina tenía solo 16 y su hijo nació al cumplir ella los 23, con lo que ha sido una etapa muy importante de la vida de ambos, que se cerró hace cuatro años. «Eu penso que nos levamos ben por iso, polo noso fillo, porque doutro xeito o máis seguro e que cada un fose polo seu lado, fixese a súa vida e, se cadra, apenas nos volveriamos a ver», señala esta madre, que no tiene problemas a la hora de distribuir el tiempo que cada el niño pasa con cada uno. «O da custodia compartida falámolo, mesmo de ir a un avogado e todo, porque eu penso que é o máis normal e os papeis tamén son importantes porque nunca se sabe o que pode chegar a pasar nun futuro. Mesmo temos un convenio feito pero a verdade é que nunca o miramos. Está tres días con seu pai, logo catro comigo... Onte [por ayer] e hoxe, por exemplo, estivo con seu pai, mañá está comigo. Se o mércores seu pai chama para que vaia, non hai ningún problema. Mesmo hai veces que é el [el pequeño] o que di de ir. Outras veces está alá e queda un día máis. Digamos que non temos nada fixo que non se poda cambiar», detalla la mujer, que espera que este buen entendimiento les dure para siempre, ya que considera que es positivo para todos y especialmente para el menor. Entiende que todos reman en el mismo sentido, el de darle la mejor educación posible, y eso es importante que lo vea en ambas casas. De hecho, le encantaría que en todos los casos parecidos, incluso en los de parejas que conoce más directamente, se impusiera también esta tónica de respecto y confianza.