Hai tabernas que terían que estar nun catálogo de sitios protexidos. O Muíño do Lermo, en Santiago, é unha desas catedrais do viño que gardan a esencia de Galicia
11 feb 2008 . Actualizado a las 16:08 h.O Muíño do Lermo, en Santiago, vén ser un cinco estrelas das tabernas galegas. Carmen Taboada Brea (Santa María de Sendelle, Boimorto, 1944) saca tapas de lacón e filloas mentres o seu home, Alfonso da Torre, serve viño de Beade, dese que arde nun candil, e un gato gris e peludo dorme aos pés dunha estufa de leña. Se as tabernas sobreviven no mundo globalizado é grazas ao carácter dos taberneiros.
-Carmen, ¿Podo chamarlle taberneira?
-¡Son taberneira, muiñeira, repartín leite coa miña nai, muxín as vacas, sachei, fun coser, fixen de todo!
-Isto era un muíño e agora é unha taberna...
-Isto foi unha herdanza dos meus pais. Un día, hai vinte e dous anos, dixéronlle ao meu home que había un da parcelaria que quería montar unha taberna aquí. Pero eu dixen: para facelo os xesuítas, tamén o fago eu. E así foi. Pero o muíño ten máis de dous séculos. O construíu un señor que tiña trece fillos que se apelidaban Lermo, como o sitio. Están repartidos por Andalucía, Francia e Alemaña. O caso foi que os descendentes localizaron o muíño por Internet e viñeron verme.
-En todos estes anos a taberna non perdeu o seu carácter...
-Si, carácter é o que lle teño que poñer eu, que o teño moi forte. E boa falta me fai.
-O principal seguen a ser as chiquitas...
-Aquí vendemos moito viño de Beade. E sabemos como se fai e todo, é viño natural.
-Dise que non fai dano ata que levas seis ou sete...
-Canto máis puro é, menos dano fai.
-¿Canto vale unha chiquita?
-Hainas de cincuenta, dun euro e despois hai godello que se vende por botella.
-¿E cantas chiquitas chegan a poñer nun día bo?
-¡Uuuuuiii! A botella leva cinco e cheguei a consumir cinco caixas de doce botellas, sen contar o tinto, o de botella e o de barril. Multiplique.
-Moito viño do noso Señor. E os homes somos os chiquiteiros por excelencia, por riba das mulleres...
-Máis, pero hai algunha que tamén lle gusta o chiquiteo. Pero vouche dicir unha cousa: gústame máis ver a unha muller contenta polo viño que a un home.
-¿Os homes temos mal beber?
-Mal beber.
-¿Sacou a algún pola porta?
-Non, xa saíu el.
-Pero a clientela é boa...
-¡Moi boa xente! Aquí vén xente de todas partes; de Madrid e de Italia a comer a tortilla; de León a buscar a tortilla e máis os queixos; os chourizos van para Alemaña...
-Globalización, Carmen, globalización...
-¡E chourizos, xamón e queixo para Inglaterra e Alemaña! O cocido facíao moitas veces pero agora non podo, que é moito peso e faime mal ás costas.
-Isto non ten horario...
-Ao mellor estamos aquí desde as dez ata... eu que sei. O outro día, ás tres da mañá aínda estabamos; outro xa os boto antes.
-Terá clientes ilustres...
-¡Moitos! Catedráticos, médicos, eu que sei, políticos...
-¿O alcalde?
-Veu Xerardo Estévez, Bugallo tamén dunha vez. Bugallo quedou de facer moitas cousas pero non fixo nada.
-Aproveite...
-Deixan construír todo polas aforas e aquí temos as silvas pegadas á catedral. ¡Temos ratas! Ata agora a Medio Ambiente dáselle por botar as culebras, que non sei que beneficio trae iso. O alcalde ten que mirar pola parte de aquí.
-¿E curas?
-Aquí non vin ningún. E mira que teño ganas de confesar, pero non vén ningún pola porta. Se viñera un diríalle: «Mire, padre, teño tantos pecados e digo tantas palabrotas que a ver se vostede me perdoa». Os curas teñen dereito a chiquitear como os outros, e a botar un foghete tamén.
-¿Contenta de taberneira?
-Contenta. Se non estivera tería que pechar. Hai veces que me estreso, pero outras o paso moi ben. Gústame botar unha cantarela con eles, botar unha parida, poñerlles o meu xenio... teño moi mala uva, moi mala... [baixa a voz] hostia, máis me vale, pero non gardo rancor nunca.
-Voulle contar unha cousa. Á miña sogra, que tiña un bar, unha vez veulle unha muller e lle dixo: «Usted está desgraciando a mi marido» ¿Pasoulle?
-¡Ai si! Unha díxome: «Meu irmán vai moito aí ao bar, sae bébedo e sabes que non pode». E eu díxenlle: «Pero xa sabes que teu irmán, moitas veces, xa vén fóra de punto doutro sitio e, ademais, é maior de idade». Outra, que se lle comía os cartos ao home, e lle dixen: «El deixa os cartos, pero tamén leva o viño dentro ¿ou non?». Isto queima moito, pola túa sogra saberás.
-¿Xubilarase aos 65?
-¡Toca madeira! Se chego alá, Dios santo e meigas fóra [ri].