De la tala a la memoria: este escultor da una nueva vida a unos carballos centenarios de Brión
SANTIAGO
Camilo Seira trabaja con los árboles enfermos de Santa Minia
26 oct 2025 . Actualizado a las 11:29 h.La carballeira de Santa Minia, en Brión, perdió una decena de árboles centenarios, afectados por enfermedades irreversibles, al haber peligro de desprendimiento de sus ramas o del ejemplar entero. La tala tuvo lugar en marzo del 2024 y no caerá en saco roto. Con esa madera trabaja ahora un escultor, para darle una segunda vida, convirtiéndola en arte y memoria. Fue a parar a Seira (Rois), donde tiene su taller Camilo Rodríguez Vidal, conocido artísticamente como Camilo Seira, en homenaje «á aldea onde vivín toda a miña vida», dice el roiense de 50 años.
De joven ya peregrinaba desde su casa hasta Compostela para aprender el oficio junto a un maestro de renombre con taller en Bonaval, Fernando García Blanco. «Imaxínate o que me gustaba para facer todos os días o traxecto ata alí en bici... El ía xa maior e eu ocupábame das labores de baleirado, de cargar con pesos... polo camiño, foime ensinando o que sabía», relata un pupilo que se formó con su mentor hasta que este falleció. Luego estudió la especialidad de Volumen en la Escola de Artes e Oficios e hizo Bellas Artes. Sus primeras monumentos para espacios públicos los realizó con solo 19 años y en este momento tiene entre manos una nueva encomienda del Concello de Brión.
El serrín y la motosierra serán el pan de cada día durante los próximos meses para dar forma a una escultura muy especial, explica el artista: «Chamáronme antes de facer a tala en Santa Minia. A ningúen lle gusta cortar uns carballos centenarios e querían que lles presentase algunha idea para aproveitar a madeira e quedase como testemuña do pasado». Cuenta que la mayoría de los ejemplares no tenían la consistencia suficiente como para convertirse en una escultura perdurable, pero aún así rescató una parte de ellos, «as súas feridas xa cicatrizadas, buratos onde había cousas metidas dentro: dende pedras ata trapos ou masas xa putrefactas e irrecoñecibles. Gardei estas peciñas tan orgánicas para facer algo nun futuro con elas, inda non sei qué... porque teñen moita forza e son mostra do contacto directo co ser humano».
Dos de los carballos sí eran «aproveitables» a nivel escultórico y de ambos saldrá «unha homenaxe ás romarías antigas, e as que viviron moitas xeracións na carballeira de Santa Minia», avanza Camilo, quien ya tiene una pequeña maqueta de la obra final. «Serán dous bailadores, unha muller e un home, con traxes galegos e portando nos brazos unhas ramas de carballo. A súa danza é un recordo ou benvida á nova carballeira e fai un guiño tamén aos carteis de Xosé Vizoso», continúa. Aclara que, al ser una escultura de madera —además, policromada—, tendrá que ubicarse en un espacio interior para su conservación: «É un tallado moi brutalista. Non van ser figuras pulidiñas, precisamente para resaltar a forza dos propios árbores. E medirán algo máis de dous metros».
Entre tanto, convive con otros proyectos en su taller y avanza en este pequeño universo creativo y artesanal que tiene pegado a su vivienda: «Teño outro tronco dun roble americano que vai ser un músico e un par de pezas de modelado para fundir en bronce»