Antonio Tizón: «A Transición foi moi perigosa e confusa»

Raquel C. Pérez

SANTIAGO

Paco Rodríguez

El escritor presentó en Compostela «Un home estraño», la segunda entrega de una serie que quiere concienciar sobre las dolencias mentales

29 jun 2018 . Actualizado a las 04:50 h.

El escritor Antonio Tizón (Aranga, 1960) continúa con la gira de presentaciones de su segunda novela publicada, «Un home estraño», ganadora del certamen Novela Curta Cidade Centenaria de Ribeira en el 2017. Esta semana ha hecho parada en Compostela para hablar de un texto en el que trabaja desde hace cuarenta años.

«Un home estraño» forma parte de una pentalogía cuyas entregas «abordan distintas perspectivas das doenzas mentais». El protagonista de la saga es el detective Xosé Sánchez Pereiro.

En «A antesala luminosa» (2015), Tizón abordaba «unha visión autobiográfica da miña enfermidade», un trastorno bipolar que se le diagnosticó siendo joven. En esta entrega, que funciona a modo de precuela, busca «desmitificar a concepción romántica da loucura». Señala el escritor que en la novela negra «normalmente retrátanse psicopatías, non é habitual atopar estas doenzas tratadas con rigorosidade. É útil para concienciar, non só aos propios enfermos, senón á sociedade».

El marco histórico escogido es la Transición. «Diríxome a quen viviu esta época, pero tamén a quen descoñece o que aconteceu, sobre todo á xente nova». El escritor quiso desmitificar también este momento histórico. «Foi unha etapa moi perigosa, moi confusa, moi violenta». Él la vivió en Madrid, donde estudiaba periodismo. «Os fachas entraban nos locais, obgligábante a cantar o Cara al Sol, metíante palizas se non o facías. Iso hoxe semella a Prehistoria». Algunos de los protagonistas de entonces están presentes en la ficción: Manuel Fraga o Avelino Pousa Antelo.

En «Un home extraño» el detective Sánchez Pereiro cree en la justicia. Aún no es el cínico corrupto que sus lectores conocen. La otra protagonista, la periodista Alicia Muruzábal, está inspirada en los redactores de los 80, «eran utópicos, ilusos». A medida que avanza la trama «perden a súa inxenuidade: o home estraño, o policía, a xornalista e a propia sociedade».

El libro cuenta además con un epílogo con poemas del Tizón juvenil. En cada presentación un músico escoge textos y les pone acordes. Xosé Constenla fue el encargado en Compostela. Mientras Tizón continúa llevando su libro por Galicia, la tercera y cuarta parte ya han sido escritas. «O terceiro titúlase Os Incurables, é unha historia moi dura, moi negra».