Esta é a historia dunha rara intuición. O 28 de febreiro de 1906, tres meses antes da súa voda con Alfonso XIII, a princesa Victoria Eugenia de Battenberg, enviou unha carta ao seu prometido. En francés, pois era a lingua na que se comunicaban, ela faille unha confesión valente e visceral, estraña para unha muller daquela época: ten medo a que a voda coincida coa súa menstruación, e que «vaia a ter un (dos seus) terribles ataques de dor». Aínda que a idea do sangue non ía descarreirada, o que ocorreu foi moito peor.
Como sabemos, despois da cerimonia, os xa casados desfilaron en carruaxe pola rúa Maior de Madrid. Á altura do antigo número oitenta e oito, o anarquista Mateo Morral lanzou un ramo cunha bomba. Esta non estalou sobre a carruaxe, pero si morreron vinte e oito persoas e houbo cento vinte feridos. Xunto a Victoria Eugenia, un cabalo debatíase entre a vida e a morte. Ela pediu que o matasen, e iso mesmo fai un membro de seguridade. O sangue saltoulle ao vestido co que tivo que ir ao convite.
Para quen queira saber máis sobre esta princesa, bisavoa do actual rei Felipe IV, que non acabaría tendo un futuro moi feliz en España, é o momento. Dunha banda, en TVE emítese a serie, Ena, de Javier Oliveirais. Doutra, en RTVE Play temos o documental Victoria Eugenia, historia dunha amor tráxico. Por último, a exposición Victoria Eugenia inaugurarase o 3 de decembro na Galería das Coleccións Reais de Madrid, e estará aberta ata o 5 de abril de 2026. Nela, entre outros moitos obxectos de interese como porcelanas, vestidos, xoias, fotografías, a carroza, atópase a famosa carta do 28 de febreiro. Más de cen anos despois, a intuición fai sentir arreguizos.