Internet facilitounos moito a vida, pero tamén creou moitos perigos, entre outros, novas formas de birlar o diñeiro sen que te decates, coa habilidade dos antigos carteiristas e menos riscos de ser apresados. Alegroume a sentenza que obriga a un banco (e, ao parecer, houbo máis casos) a repoñer o diñeiro que por phishing roubáronlle a unha das súas clientas. Seguramente, os bancos recorrerán as sentenzas condenatorias, pero seguro que tamén reforzarán as medidas de seguridade e estarán máis vixiantes fronte a operacións sospeitosas de fraude.
As estafas ás contas bancarias son palabras maiores porque che poden deixar sen os aforros de toda a vida, pero hai outros perigos de menor contía que son como unha sangría que vai minando os nosos honorarios. Cóntolles a miña experiencia. Á min, Internet favoreceume no ámbito académico, aforrándome, por exemplo, moito tempo en consultas a bibliotecas e hemerotecas, pero noutros ámbitos son unha vítima perfecta. Este verán subscribinme a unha publicación que non me interesa, aceptei un envío urxente que encarecía notablemente un produto, renovei automaticamente un antivirus que pretendía cancelar, fíxenme beneficiaria dun estatus especial nunha tenda de comercio electrónico por sesenta euros ao ano, e son propietaria de catro lentes de natación, do mesmo modelo, tras ter pulsado reiteradamente o botón comprar por crer que non funcionaba… Un dos meus fillos dime: «Está feito para que a xente coma ti pique». Pois así é a vida: terei coidado coa conta do banco e, no demais, vaia polas viaxes que me aforrei á Biblioteca Nacional.