NAS PAREDES do café Tortoni , na avenida de Maio, no corazón da cidade, colgan os arxentinos a memoria de si mesmos: personaxes e símbolos que dende os primeiros anos do século XX, ou mesmo dende finais do XIX, axudaron a construir a identidade colectiva dos porteños, cando parecía que aquí estaba a capital do mundo, tamén no eido da cultura e das artes. O café Tortoni está considerado patrimonio nacional da Arxentina, centro de peregrinación, lugar de encontro e, non sen certo fetichismo, santuario laico. Pablo Neruda, Sigmund Freud, Carlos Gardel, Fernández Moreno, Lugones, Albert Einstein, Jorge Luis Borges, Piazzola, Alfonsina Storni, Bioi Casares, Victoria Ocampo... adornan as súas paredes, e entre eles, á par deles, na mesma altura de espellos e vellas madeiras: Eduardo Blanco Amor, Arturo Cuadrado e Luís Seoane. Conducidos polos irmáns Rodríguez Leirado, visitamos algúns dos espazos públicos onde Seoane deixou a marca do seu talento de muralista: a galería comercial Santa Fe, a antiga galería Larreta, o antigo Banco Israelita do Río de la Plata, varios edificios particulares, o Teatro da Sociedade Hebraica Arxentina, a galería de las Victorias (cun título emocionante, «Mater Gallaeciae», de 1958)... O máis impresionante de todos é, sen dúbida, o do Teatro San Martín: 33 metros de ancho por 11 metros de altura, no andar principal, adicado ao nacemento do teatro arxentino. Non moi lonxe, nas cúpulas da Galería Pacífico, están as figuras tamén inconfundibles de Colmeiro. Pola tarde, recíbenos a dirección do xornal La Nación no seu novo edificio da praza de Roma. Entregámoslle ao director unha edición das crónicas que Eduardo Blanco Amor escribíu para este periódico entre 1929 e 1936, recuperadas agora pola Editorial Galaxia e o Consello da Cultura Galega: García Lorca, o sepelio de Maciá, a República española... Pero tamén Galicia. Moi especialmente, Galicia, nas páxinas destacadas do gran periódico dos porteños. «Foi unha época grandiosa», coméntame José Claudio Escribano, o subdirector, antes de despedirnos. «Tamén para nós».