Desde hai tempo, empresas e entidades están preocupadas en coñecer a opinión sobre os servizos que prestan ao público, polo que inmediatamente ou a posteriori someten ao usuario á presión de que valore a atención recibida puntuando determinados aspectos desta para as correccións que procedan.
Hai concesionarios oficiais de determinadas marcas de automóbiles que cada vez que un coche entra no seu taller leva consigo unha completa enquisa telefónica posterior sobre media ducia de cuestións que retratan punto por punto a completa opinión do cliente en relación coa marca. Pero hai xeitos máis directos de obter esa información por servizos que se prestan nos domicilios relacionados coa electricidade, os combustibles, calefaccións, electrodomésticos… que piden valoración en vivo e en directo que normalmente levan a mellor opinión porque preguntan sobre a atención e non sobre o importe dos traballos.
A última experiencia de ter que valorar un servizo dentro dunha instalación oficial, hai poucos días, custoume traballo porque instintivamente me condiciona o ter sido funcionario durante case medio século e ter unha idea de como hai que tratar a un administrado, non só de palabra, senón tamén de xeito xestual, de entoación, con boa cara.
Como a valoración ía desde «moi boa atención» ata «non valoro» pasando por «moi deficiente», pulsei a mellor das valoracións. porque materialmente fora correcta, porque quen me atendía me estaba mirando, e porque vou ter que volver. Ou sexa: que o sistema é como o das enquisas en xeral: depende das preguntas, das contestacións e do tratamento que se lles dea para obter o resultado apetecido.