Basilio Losada: «En Galicia penso sempre, penso todos os días, aínda que quizais nunca a volva ver»

GALICIA

MARCOS MÍGUEZ

Histórico catedrático de la Universidad de Barcelona, embajador de la cultura gallega, experto en la obra de Rosalía y narrador extraordinario, a sus 90 años dice que su memoria «segue estando en pé»

18 mar 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

Para ser justos, tendríamos que decir ya de entrada que a día de hoy aún nos falta perspectiva para poder valorar, en toda su dimensión, la inmensa y poliédrica figura de Basilio Losada. Pero dicho esto, habrá que dejar constancia de que a pocas personas se les conoce tanto talento para contar historias, en voz alta, con la maestría con la que lo hace él. Y aun sin recordar de nuevo todo lo que el profesor, académico e investigador nacido en Láncara le ha dado, durante una vida entera, al mundo de la cultura, y muy particularmente al de las letras, conviene subrayar que oírlo hablar, aunque sea al otro lado del teléfono, es una delicia siempre.

«Afortunadamente, a miña memoria aínda segue estando en pé», dice Basilio desde su casa de Barcelona. Nació en 1930, y la temprana pérdida de su padre lo condenó a una infancia repleta de dificultades. Creció en la Ciudad Condal, donde estudió el bachillerato mientras desempeñaba, desde la niñez, diversos trabajos, que no le impidieron ser un estudiante brillante.

Catedrático de Filología Románica y de Literatura Gallega y Portuguesa, miembro de honor de la Academia Galega y Premio Nacional de Traducción, ha recibido, entre otras muchas distinciones, la Medalla de Ouro de Galicia, la Medalla Castelao, la Ordem do Infante Dom Henrique (que otorga el Gobierno de Portugal) y, además, la catalana Cruz de Sant Jordi. Dejó de escribir hace tiempo. Pero sigue leyendo sin pausa: sobre la Edad Media, sobre el arte románico, sobre ciudades como Florencia, sobre el Camino de Santiago...

Basilio Losada y Antón Seoane tras recibir el premio Pedrón de Ouro en 1985
Basilio Losada y Antón Seoane tras recibir el premio Pedrón de Ouro en 1985 FOTO LALO

«A miña saúde está ben»

«Eu pensaba -comenta- que a vellez ía ser unha etapa de tranquilidade, tras ter deixado atrás todas as cargas absurdas da xuventude, pero agora véxome moi limitado fisicamente, aínda que en xeral a miña saúde está ben».

Reconoce, además, que las restricciones de movilidad decretadas para hacerle frente al avance del coronavirus, y en especial el confinamiento, han dejado huella en su espíritu de viajero incansable. «Nada do futuro me importa -confiesa-. Reflexiono sobre o pasado. E a política, hoxe, non me interesa nada. O que me interesa é a historia. Despois dos noventa anos -explica- ves que cada vez hai máis cousas que non entendes. Boto de menos a todos os amigos que xa marcharon, como Carlos Casares; e tamén a algúns que, aínda que non marcharan, con todo isto [con la pandemia] xa non puiden volver a ver».

Desde la distancia, cuenta que sigue soñando con el Camino de Santiago, que recorrió por vez primera cuando tenía 17 años «e non o facía ninguén». Y piensa constantemente en Galicia: «En Galicia penso sempre, penso todos os días -dice Basilio-. Aínda que quizais nunca a volva ver».

Fue

Catedrático de Filología Románica, traductor de más de 150 obras a siete idiomas.

Es

Ante todo un lector, que sigue viviendo rodeado de libros y de recuerdos.