O debate ao redor de Ana Iris Simón e o seu libro Feria (Círculo de Tiza), por momentos bastante volcánico, con demasiados sobreentendidos personalistas, segue a multiplicar o número de aludidos dispostos a emitir sentenza. Dende a fiestra obsérvase o patio, en especial o madrileño, envolto nunha polémica que abre algún espazo para a argumentación sosegada, pero triunfan máis as pelexas de galos e o ruído interesado. A controversia, sen perder o seu interese, ten moito de duelo entre dúas ou tres cabezas de cartel do gran festival da opinión permanente en que vivimos, e pouco máis. Pero ás vendas do libro, sen dúbida, eses incendios están a sentarlle moi ben. Porque Feria, a día de hoxe, vai xa pola oitava edición.
E o mérito, por suposto, hai que atribuírllo á autora, que soubo envolver cunha nova embalaxe un discurso coñecido e aplicalo a cuestións que nos interpelan a todos, véxanse a ausencia de expectativas para a mocidade, o feminismo ou o concepto de familia. Outra cousa é o beneficio que lle tiran algúns á propagación das ideas defendidas no libro, que serven para alimentar unha caricatura de trazo groso desa esquerda botada a perder por inquietantes moralismos. Pero que Feria, editado en outubro do pasado ano, continúe a provocar debates con tanta intensidade, máis alá das famosas palabras de Simón ante Pedro Sánchez, só ten unha explicación: o don da oportunidade amosado pola autora. Será difícil que o seu seguinte libro provoque o mesmo nivel de decibelios. Máis aínda que sobreviva un semestre.
«Me da envidia la vida que tenían mis padres a mi edad», sostén Simón. Escribiuse moito sobre esa nostalxia despolitizada que exhibe a novela, unha reivindicación nostálxica da memoria empurrada polos últimos ventos reaccionarios. O curioso é que Feria, alén das polémicas que suscita a cada pouco, reactiva de xeito involuntario outro tipo de melancolía que garda relación con aqueles días en que as novidades editoriais se mantiñan en circulación durante un tempo razonable. Podía unha novela exercer ou non de best-seller aguilloado polo debate político, como é o caso, pero a súa capacidade de resistencia sempre se prolongaba bastante máis alá desas dúas semanas de vida que hoxe lle damos a calquera libro que asoma a cabeza nun escaparate. Feria leva sete meses nun lugar visible. Tempos aqueles, cando as cousas de ler permanecían.