Ellos también son un poco héroes

FUGAS

FUGAS

Más allá de la recua de versiones, durante el confinamiento se han publicado nuevos temas y discos. Hablamos con varios músicos gallegos que han osado editar en tiempos de pandemia

08 may 2020 . Actualizado a las 10:42 h.

No han dejado de crear. Ni la congoja, ni el pesar del porvenir, ni otras cuestiones más domésticas han doblegado la voluntad creativa de nuestros músicos. Al contrario, en muchos casos la han elevado a límites hasta ahora desconocidos. Pero una cosa es hacer una reunión en Zoom para revisitar una versión o programar un streaming casero y otra bien distinta publicar material completamente nuevo en un momento en el que el afán comercial es cero o bajo cero. Aun así han sido varios los músicos y los grupos gallegos que se han lanzado al ruedo.

Unas de las primeras fue Silvia Penide. A la coruñesa la pandemia le arruinó la gira más ambiciosa de su carrera. Quizá por eso, reconoce, tardó semanas en ser capaz de componer. «Me quedé bastante tiempo en shock, no era capaz de hacer nada. Tuve que esperar a que me bajara la ansiedad, hasta que un día empecé a recopilar frases y sensaciones y también recuerdos de cosas que le gustan a la gente con la que no puedo estar». Así nació Chantilly, que, además de una desnuda y hermosa canción, es el postre favorito de su abuela. De momento es la única que ha subido a YouTube y a su Bandcamp, pero ya tiene grabadas en el móvil otras tres. Su idea es recopilarlas, en formato de guitarra y voz, en un epé que titulará Los días de plomo. «Por aquello de que nos están pesando mucho», explica. Es muy consciente Silvia Penide de que le resultará muy difícil monetizar lo que ahora publica. «Pero esta profesión no solo es un sueldo. Es un alimento anímico. Y yo eso lo mantengo. Y me mantiene».

Más ambiciosos aún fueron SonDaRúa. A la banda de rap de Ponteareas el confinamiento le pilló con Eterno combate, el que iba a ser su primer disco largo, listo para ser editado. Y decidieron mantener sus planes. «Sabiamos que ao non poder presentalo en directo todo ía ser moi distinto, pero decidimos publicalo e darlle moita caña en redes», comenta Hugo Guezeta, una de las tres patas de SonDaRúa. «Valoramos tamén que, ao estar a xente metida na casa, ía ter moito tempo para escoitar música. E se agora escoitan o disco e lles gusta, xa virán despois aos concertos». Y no parece haberles ido del todo mal la estrategia. «Notamos un feedback bastante maior que con calquera dos nosos anteriores traballos. Coido que chegamos a moita xente que non nos coñecía». Confiesa Hugo Guezeta que les hierve la sangre por no poder defender ya cara al público estos nuevos temas. «Pero o primeiro é o primeiro, así que imos gardando e acumulando as ganas para cando volvamos por fin aos escenarios».

También les quemaba su primer disco en las manos a Yugen Kala, los dos hermanos vigueses de 16 años a los que conocimos en su faceta de Dj's como Electric Feels. Tenían prevista su presentación en directo justo el día en que se declaró el confinamiento. Y todo se vino abajo. ¿Todo? No, claro que no. Siguieron adelante con la publicación del disco y ahí está para atestiguarlo Nothing is Original, 14 cortes que suponen «un rotundo tratado de electrónica exploratoria, oscura y a la vez juguetona».

El siempre inquieto Magín Blanco también nos sorprendió en pleno confinamiento con la publicación de una nueva canción, Todo o día na casiña, dedicada a los peques que no podían salir del hogar, y a la que le pusieron voz ni más ni menos que Paty Lesta, Uxía, Guadi Galego, Rosa Cedrón, Carmen Rey, Mari Faltri, Paula Romero y María Costa. «Fixen unha primeira versión gravada por min co teléfono para que a xente tivese recursos na casa para ver cos nenos. Despois mandeilla a Cristian [Leggiero] para ver se a podía arranxar un pouco e xurdiunos a posibilidade de gravar a versión definitiva e o vídeo dentro da campaña A Cultura Segue», explica el músico ourensano. Confiesa Magín Blanco que no es fácil componer cuando uno vive solo con dos niños de 18 meses. «Pero ao estar tanto tempo na casa estanme saíndo cousas. Creatividade non falta. O que hai é que cambiar o chip. Pero iso vénnos ben porque o chip anterior estaba caducado».

Que creatividad no falta está claro. He ahí el experimento #CanciónenManda, llevado a cabo por A Banda da Loba en redes. Los seguidores del grupo iban proporcionando cada día palabras con las que después la banda debería componer una canción. El resultado es Centrifugando no curral, que hoy se publica. Una canción, dicen, que «reflexiona arredor do que de verdade é importante nas nosas vidas: ter tempo, pensar, o valor do rural e da liberdade..., en contraposición ao ritmo de vida acelerado que nos impón o capitalismo».

También Presumido han puesto durante estos días en el mercado una nueva creación. Encerrado, que así se titula, se compuso poco antes del confinamiento y se grabó y edito ya en este.

Otro ejercicio de valentía es el que protagoniza el coruñés Ale, cantante y compositor de Los Árboles, que en un par de semanas estrena su proyecto en solitario.

Los vigueses Inerttes siguen desgranando a base de singles Raiva, que tenían listo desde hace meses. El último en aparecer se titula Psicomiedo. Y Nítido han escrito Cuando esto acabe, una canción en clave de pop que arranca con un elocuente «cuando esto acabe, solo quiero disfrutar de las cosas que antes no podía apreciar».