Maus arriba e boca abaixo o pobo.
Vimos a instalar o silencio,
cero preguntas,
cero movimentos
Porque esto é un atraco,
estades vendo
as pistolas alegres
i os índices propensos
capaces de asumir
mortos a centos.
Pun, pun, ao que se mova,
pun, pun ao que recrame dereitos,
sexa home ou muller,
pun, pun, todos interfectos.
Non hai cousa mellor
pra impoñer a ley do
retroceso,
o orde equidistante,
a paz do cimenterio,
a misa do domingo,
o salario do medo
i o culto aos xerárquicos
estamentos.
Maus arriba e boca abaixo o pobo.
Non perdamos mais tempo.
Porémoslle control
as volveretas e ao vento,
os coitos e as preces,
a luz i o alimento.
Con tricornios de neve
e vergallos domésticos
degolaremos as gorxas
oblicuas
do pensamento,
e a rosa azul dos seños,
inxertaremos.
Serán para sempre nosos
os vosos esqueletos.
Os ollos pra chorar
tan só vos deixaremos.
Publicado en Correo de Galicia. Maio 1969, ano IV N.º 85.