Suso Robles, extrabajador de Sucesores de Mancebo, pregonero de As Quendas: «Unha das satisfaccións máis grandes que teño é de que a imprenta siga en Mondoñedo»

y. garcia MONDOÑEDO \ LA VOZ

A MARIÑA

CEDIDA

Ha pasado a manos de Junor de Vilalba, desde el pasado mes de octubre

30 abr 2024 . Actualizado a las 18:14 h.

«Xa non lle toco máis, vou dar unha volta un paseo e irei ao pregón». Estes eran los planes de tarde, antes de pronunciar su discurso, de Suso Robles, pregonero de As Quendas en Mondoñedo que comienza. Extrabajador de Imprenta Sucesores de Mancebo, explica en síntesis en qué se centra: «Do que sei, do que coñezo». Comenta que recibió la llamada de Gráficas Neira de Viveiro, remarcándole que ponga en valor lo que fue la imprenta. Además, después de décadas trabajando en el sector, afirma que tiene recuerdos «que son indescriptibles». Especialmente los vinculados a la revolución que significó la transformación total, pasando de un sistema de tradicional, a mano, a otro en el que ya comenzaba a facilitar tareas la nueva tecnología: «Conto como foi o cambio de pasar de traballar letra a letra, peza a peza, a facelo cun ordenador, co on outro tipo de máquinas. Xa contei como foi cando se celebrou o 150 aniversario de Imprenta Mancebo. Acordo cando íamos de Mondoñedo a Viveiro a cambiar impresions cos compañeiros daquela, entre nós estabamos en contacto. Foramos visitar a Manolo de Gráficas Lar e a Neira. Ainda traballábamos en tipografia, e paramos en Celeiro a tomar algo con Manolo, que xa estaba traballando no offset e fora dos primeiros que se metera no tema. Aquilo retumboume na cabeza porque descoñecía o offset, pero empecei co tema e a mirar. Soubemos que os do Banco Pastor na Coruña se desfacían dunha máquina de offset, comprámola e fomos facer un curso acelerado de dous días no banco. A máquina veu para Mondoñedo e empezamos pouco a pouco. Había un amigo que manexaba algo de ordenadores, nos 90, cando aínda estaban empezando. El controlaba e preguntando uns a outros, con tempo e dedicación, fumos indo». Es inevitable esa mirada al pasado, sobre todo a un momento de cambio casi radical. De hecho, en el 150 aniversario de Mancebo, Robles recuerda que el cronista oficial mindoniense, Antonio Reigosa hizo un artículo titulado precisamente: «Nostalxia das vellas imprentas da provincia de Lugo».

«Levamos unha alegría cando se fixo o centro de interpretación, ao que chamamos o museo»

La inauguración en la ciudad episcopal del Centro de Interpretación da Imprenta, ao que chamamos museo, enfatiza Suso Robles, fue otro acontecimiento señalado: «Alí está o moble que se chama chibaletes, que tén as caixas das letras. O problema que tiña a tipografía de antes, a diferenza de hoxe en que chega un cliente, por exemplo, para incorporar a última hora un novo grupo de gaitas ao programa das festas, é que daquela había que facer as liñas a man pero hoxe nun ordenador...» Reconoce que la nostalgia no se ha ido. «Pasado o tempo traballabas xa co ordenador pero aínda viña xente querendo recordatorios de Comuñón como se facian antes. Tamen o digo, o dixital non sei ata que punto o dia de mañá... Ogallá duren tanto coma os libros que se imprimiron en Mancebo en 1870 ou como os que imprimiu Agustín de Paz no século XVI, século no que se tén o primeiro coñecemento de imprenta en Mondoñedo», agrega.

«Mondoñedo, para vivir, tén de todo»

Resaltando Suso Robles que «Mondoñedo, para vivir, tén de todo», fueron 35 los años de su vida que dedicó a Mancebo, aunque trabajó también en otros sectores como una empresa local de electricidad durante ocho años y restando el tiempo que estuvo en la Marina, tres. Realmente su primer pie en Mancebo lo puso ya con 17 años, yendo con un primo suyo y sobrino de Fernando López, que fue propietario de la imprenta. Ahora, desde el pasado mes de octubre, esta ha pasado a manos de Junor de Vilalba, con Carlos Zoilo de gerente: «É unha das satisfacións máis grandes que teño, de que a imprenta siga en Mondoñedo». Y que mantenga el nombre.