Acaba de recibir o premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega 2008 pola súa obra «Ciclo de Marte»
29 abr 2008 . Actualizado a las 02:00 h.Tras o recoñecemento do seu colectivo co premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega 2008 pola súa obra Ciclo de Marte, o poeta, dramaturgo e escritor Millán Picouto (Ourense, 1949), continúa a súa vida e traballo na cidade que o viu nacer e crecer como persoa e escritor. Unha colección de comedias e traxedias precedidas por tres títulos que teñen a súa continuidade no libro premiado, e que se iniciaron na editorial Linteo no ano 2001.
-¿Cal é a historia da súa obra «Ciclo de Marte»?
-É o cuarto titulo dunha saga precedida por Ciclo de mercurio, Ciclo de venus e Ciclo dá terra. Trátase dun texto teatral escrito en verso con partes faladas, recitadas e cantadas, destinadas ao espectador ou ao lector por igual.
-¿A quen lle agradece premio recibido pola Asociación de Escritores en Lingua Galega?
-Os primeiros aos que teño que estar agradecido son todos os colegas de profesión que valoraron os meus textos. Ademais, está o miña editorial, Edicións Linteu, que desde o principio axudoume a sacar a diante este proxecto xunto co meu editor Manuel Ramos.
-¿Cal é a súa opinión da escena teatral na Galicia de hoxe en día? ? -O problema do teatro son os custos da representación. En Galicia faise un teatro similar a de doutros lugares de España, onde hai xeralmente poucos actores, non máis de cinco. No temático, a intención é de continuísmo coas vangardas de fai cen anos.
-E o seu teatro, ¿de que maneira evolucionou?
-O meu require un maior elenco de actores, un coro e unha orquestra con música sinfónica. Pero aínda hoxe non se conseguiron xuntar os medios necesarios polas dimensións que requiren. Serían necesarios 15 ou 20 actores, un coro e unha orquestra. Algo que ata a fecha é impensable na Galicia de hoxe en día.
-Entón as súas obras, ¿nunca serán representadas?
-As miñas obras representaranse algún día, de momento non. Polas súas características pódense ler e comprender á perfección nun soporte encadernado como é o libro. Ao final, o que estamos lendo é poesía. As veces cando unha representación non é real, é mellor a súa interpretación a través da lectura dun libro para entender a obra.