Poderíase pensar que imos cara a unha sociedade igualitaria na que desaparecen as barreiras da clase social, da raza, do diñeiro... Pero esas barreiras seguen activas, aínda que hipocritamente se trata de disimulalas. Recoméndase que nas relacións laborais o xefe tutee aos seus asalariados porque iso fará que o sintan como alguén próximo. O que debería facer é pagar salarios xustos e evitar horarios abusivos. O demais son pamplinas.
Cóntolles a miña recente experiencia sobre este tema. Fun dar un paseo e vin a un neno acoitelando con saña unha árbore. Tería uns oito anos e tiña cara de bruto. Díxenlle que deixase de facelo, que a árbore era un ser vivo e sufría. Non me fixo nin caso. Levaba na man unha pequena navalla suíza multiusos e seguiu cravando a folla do coitelo na árbore. Entón díxenlle: «Gustaríache que eu che faga a ti o que ti lle estás facendo á árbore?». Miroume con medo e botou a correr. Aos poucos segundos regresou cun individuo, que sen dúbida era o seu pai porque tiña a súa mesma cara, e que me dixo: «Ameazaches ao meu fillo e podo denunciarche». Eu levaba na man un paraugas cun puño metálico grande que sobresaía da funda. Utiliceino para subliñar as miñas palabras apuntando con el ao individuo e díxenlle tres cousas: que acoitelar árbores non é xogo apropiado para un neno, que a navalliña multiusos considérase unha arma e que non lle consentía que me tutease, que me tratase de vostede como eu tratáballe a el. O esperable é que me dixese: «Pois váiase vostede á merda». Pero o home dixo dirixíndose ao seu fillo: «Díxenche que non sacases a navalliña á rúa», deulle un coscorrón, e foise cunha actitude que a min pareceume de vergoña. Pensei que sería polo comportamento do fillo, pero quizá era porque non sabía utilizar o vostede. Como o tema é complexo, outro día volverei sobre isto.