As moléculas son estruturas formadas por átomos, as unidades máis pequenas dos elementos químicos (un átomo de ouro é a menor cantidade posible de ouro). Por exemplo, a molécula de auga está formada por dous átomos de hidróxeno e un de osíxeno. Podería dicirse que cos números ocorre algo parecido: que son o resultado de multiplicar átomos numéricos, chamados números primos. Por exemplo, poderíamos considerar ao 45 como unha molécula numérica resultado de multiplicar un 5 por un 3 dúas veces (5x3x3). Pero cos números non ocorre nin de lonxe como cos átomos: os átomos son só arredor dun cento, mentres que os números primos son infinitos, tal como demostrou Euclides no século III a. C.
Hai algún patrón que describa a ocorrencia deses números primos? Un dos grandes xenios da historia, Gauss, sendo un adolescente de 16 anos propuxo en 1793 unha fórmula que funciona bastante ben para dicir como vai decaendo a frecuencia de números primos a medida que imos contando cara arriba. Outro grande, Riemann, deslizou en 1859 unha mellora ao de Gauss; pero sen demostrala. A demostración desa hipótese de Riemann, que levaría ao coñecemento da potencial estrutura agochada que seguen os números primos, é un dos meirandes retos das matemáticas. Tras décadas sen avances, agora acábase de mellorar algo, creando unha técnica análoga á que se usa para identificar as notas que compoñen unha melodía. Esta nova técnica xa é en si mesma un logro, pero oxalá poida descifrar o problema e permitirnos contar as cousas eternamente como unha sinfonía infinita de números primos.