O goberno acolle, «por razóns humanitarias», ao secretario xeral do Frente Polisario, Brahim Gali. O primeiro ministro marroquí, Saadeddine Othmani, considera que albergar ao responsable de «unha banda que porta armas contra o país» é un acto «inaceptable» e unha «pura provocación» de España.
Pouco despois, miles de marroquís invaden Ceuta a nado. Uns din á prensa que buscan traballo; outros, que en España non hai traballo e vólvense polo seu pé a Marrocos; hai nenos que chegan exhaustos e son atendidos polo exército e forzas de orde. Desde España algúns critican as devolucións de inmigrantes «en caliente», mentres alén da fronteira nais marroquís piden a devolución dos seus nenos. Todo ten un aire de astracanada, coa nota dramática dunha bebé salvada por un garda civil de morrer afogada.
O panorama complétao o contraste entre a soflama de Yolanda Díaz no Congreso, en plan arenga á «famélica legión», con anuncio de derrogación da reforma laboral; e os ollos ao ceo da vicepresidenta Calviño, que a está escoitando, e que ten que bregar en Bruxelas para conseguir o diñeiro salvador.
Ao fondo do cadro, máis dun millón de menores de 60 anos, vacinados cunha primeira dose de AstraZeneca, aos que o Goberno ofrece unha solución ao Poncio Pilatos, ou sexa, lavándose as mans: as comunidades deciden que vacina van ofrecer; e os cidadáns poderán elixir AstraZeneca ou Pfizer, previa firma dun «consentimento informado», non lle vaia a tocar a algún o trombo e pida indemnización.
Temos sol, iso si… Xa o dixo Valle-Inclán: Qué sería de este corral nublado?