A visita de Carmen Calvo ao Vaticano foi un erro diplomático e político. Os seus intentos de involucrar á Igrexa no traslado dos restos de Franco resultou un fracaso. Devandito isto, teño que engadir que unha cousa é criticar a súa actuación e outra dedicarse a criticar a súa vestimenta e a súa anatomía.
Un xornal fíxose eco dos tuits que se difundiron a través do faladoiro de Carlos Herrera na Cope, nos que se fala de que a vicepresidenta foi ao Vaticano a «ensinar o canalillo», «o escote con transparencias» e «o vals das caídas». Xogo de palabras que foi moi celebrado no faladoiro.
Espero que o machismo e a misoxinia deses comentarios non distraia a atención do realmente importante, que é a torpeza do Goberno no asunto do traslado dos restos do ditador. Conseguiron que a Igrexa se pronuncie pública e oficialmente: o Vaticano desmentiu á vicepresidenta e manifestou sen dúbida que é un asunto que só incumbe ao Goberno e aos herdeiros de Franco; en resumo, que a familia pode decidir libremente o que crea máis conveniente. E a familia ten unha tumba na Almudena e se quere levar alí aos seus mortos está no seu pleno dereito. Así están as cousas.
Isto foi unha mostra máis da improvisación e da falta de experiencia deste executivo.
Lamentables os comentarios sobre «el canalillo», pero máis lamentable o modo en que se creou un problema onde non o había.
Se tivesen levado o asunto con máis diplomacia, intelixencia e discreción evitaríase ter ao ditador enterrado na catedral da capital de España.