É obvio que nos últimos anos produciuse unha suba importante do prezo dos alugueiros froito de diversas casuísticas, especialmente en zonas determinadas, como no centro das grandes cidades. Tendo en conta que a vivenda é un dereito, todos os gobernos parecen estar de acordo en que é unha materia o suficientemente importante para que se adopten as medidas precisas para paliar os efectos que a suba do prezo ten para a cidadanía.
En todo caso, hai que advertir que a regulación do prezo do alugueiro ten certa complexidade. Neste eido temos precedentes en cidades europeas nas que os resultados non estiveron acorde cos obxectivos que se pretendían.
Por citar algún, París viu como a normativa aprobada no seu día, a chamada Lei Alur, que limitou o prezo mínimo e máximo das vivendas, foi anulada polos órganos xudiciais e agora estase tentando retomar a través dunha nova lei.
No caso doutras cidades europeas como Berlín, tamén se están a implantar medidas, con índices de referencia fixados a través de programas de xestión moi elaborados. Por iso, calquera medida que se adopte sería recomendable que estivese asentada en bos cimentos, polo que é fundamental que a metodoloxía obxectiva que determinaría as distintas variables, tanto para a declaración de zonas tensionadas como para o establecemento dos prezos máximos, sexa adecuada e ben fundamentada para evitar futuros problemas.
En canto aos índices de referencia, non podemos obviar que hai uns instrumentos como o son as valoracións catastrais que deberían terse en conta na regulación.
Neste sentido, a Comisión de Análise da Fegamp solicitou no seu día a actualización periódica dos relatorios de valores dos inmobles que presentaban na súa gran maioría antigüidades superiores a 10 anos. Esta é unha materia pendente, que demostra as carencias que temos á hora de establecer índices obxectivos nas valoracións dos inmobles.
Dende o punto de vista municipal, e a expensas de ter máis datos que os publicados ata o momento, as dúbidas son aínda maiores.
Entendendo que a xestión desta materia debería descentralizarse nas comunidades autónomas, que no caso de Galicia parece máis obvio polas características específicas do noso territorio, a intención é que se habilite aos concellos para a elaboración do índice de prezos de alugueiro de referencia.
Suponse que isto debe ir unido a labores de inspección, control e establecemento de sancións para quen non cumpra. Esperemos que isto non derive nunha nova competencia sen o acompañamento dos medios precisos para acometela.