Crónica de actualidade

Inma López Silva
Inma López Silva CALEIDOSCOPIO

OPINIÓN

04 feb 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

Hai unha semana que estou na India e estou desconectada da actualidade. Non sei se Puigdemont entrou ou saíu de España no maleteiro, se disfrazou de muller coma Carrillo ou se permanece en Bruxelas; tampouco sei se na familia real comen sopa que queima ou non; non lin as últimas boutades contra escritoras de Javier Marías e descoñezo se xa saímos da crise; por non saber, nin sequera sei canto me vai custar a peaxe. Agora a miña actualidade é outra. Desconectei do día a día que me ata a Galicia para enganchar a retina, quizais para sempre, a estas rúas ateigadas de persoas e de coches, motos e tuctucs que pitan e contaminan, enchéndome o nariz de mocos negros e as lentillas de partículas cuxa composición prefiro descoñecer. A miña actualidade son nenos mendigos aos que lles cortaron un brazo e nenas con lepra que xamais casarán; iso se sobreviven á desaparición de vinte crianzas ao día nas rúas de Delhi, vítimas do tráfico de órganos. O día a día deste país saqueado son rúas de terra cheas de lixo, casas estrangalladas con vidas que se esvaen polos vidros rotos coma se fosen o espírito de Gandhi, de quen xa ninguén fala. E pobreza. Pobreza noxenta por todas partes, que non marcha nin co olor das comidas deliciosas nin co sorriso destas persoas que fan que non coa cabeza para dicir si, pero que miran por detrás do confín dunha europea do século XXI que, de súpeto, se sorprende de que todo isto vaia seguir aquí cando volva ao día a día que agora semella unha estupidez.