POEMAS E VIDA
En Terraza non é banal a incorporación de elementos de filiación animal -pombas, iguanas, cans...- que se traen ao cotián, por veces a través de imaxes visionarias, para quebrar unha realidade que, por tan abouxadora, pode chegar a ser mesmo angustiosa.
Nestes poemas hai vida sempre: animais e persoas, sons, ruídos, un movemento febril ollado desde a inmobilidade... Todo ao servizo da reflexión sobre o paso do tempo construíndo instantáneas da vida urbana dun luns ou dun mércores calquera, dunha cidade calquera. A voz que nos fala, con todo, é consciente de que a súa presenza, marcada por ese escribir entolecido enriba da mesa, tamén o converte nun personaxe máis desa terraza e dese mundo do que, felizmente, tamén forma parte.
