No texto do «Decamerón» mestúranse historias humorísticas con outras dedicadas ao amor
08 ago 2013 . Actualizado a las 07:00 h.Cándido Pazó chega hoxe a Cee para representar a súa visión do Decamerón e para lamentar a desaparición da Mostra de Teatro.
-¿Qué pensa de Sergio Pazos?
-Coincidimos en varios espectáculos, no Centro Dramático Galego, alá polo 86. É un home cheo de maxia, moi dotado para os personaxes con vis cómica e cunha grande capacidade para empatizar coa xente na súa faceta de reporteiro.
-El recorda unha invitación a un barco...
-Quedou totalmente prendado. Eu traballaba vixiando un barco moi grande e cando viñeron a Vigo ofrecinlles durmir nel para aforrarse o hotel. Estiveron tres días.
-¿O seu Decamerón tamén é un monólogo?
-O que eu fago é un espectáculo teatral dunha soa persoa é esteticamente máis elaborado porque hai unha posta en escena, vestiario, luces...
-Pero fala da actualidade.
-Os contos foros escritos no século XIV, pero nun deles un dos personaxes dille a outro que roubar na catedral está chupado, o que está moi de actualidade. Tamén fala de banqueiros e da súa avidez para xuntar diñeiro... Falo moito co público, improvisando, e busco temas relacionados con Cee, por exemplo. Aprendo catro cousas do lugar e á xente faille moita ilusión.
-¿Como escolleu os contos?
-Busquei os máis acaídos á fórmula escénica e ao humor, os máis explosivos, porque a xente espera que o Decamerón sexa cómico, e os de temática erótica, que tamén é outra característica moi coñecida. Ademais hai dous máis delicados porque hai que cambiar o sabor. Se sempre vas das mesma corda se satura o público e hai que traballar outro tipo de sentimentos. Ademais busco a conexión co que pasa hoxe en día. O que fai que os contos do Decamerón sexan un clásico é que aínda están de actualidade.
-¿Como lle senta ir a Cee e que non haxa Mostra de Teatro?
-Teño unha relación moi estreita con Talía, e que non haxa Mostra de Teatro é como se chegara a casa de meus pais e me dixeran que secou o pozo. Entendo que a compañía estivera cansa, botaban de menos axuda, en forma de cartos, pero tamén de cariño.
cándido pazó actor