The Flaming Sideburns, que actuarán en exclusiva para toda Galicia, son la principal baza del Touliñapop que se celebrará el próximo 5 de mayo. Imperial Surfers, los Hollywood Sinners y The Canallas completan el cartel
09 feb 2018 . Actualizado a las 12:44 h.Sada fue todo un referente de la cultura rock en los ochenta. También en los noventa. ¿Dónde si no se podía escuchar a The Cynics, Nirvana o Radio Birdman más que en aquel mítico Moby Dick de palanganas, garage-rock y frenesí juvenil? Luego, emitió fogonazos intermitentes que no tuvieron continuidad. Ahora colectivos como Esperto Movimiento Cultural o el festival Touliñapop pretenden mantener la goma tensa. El segundo celebrará este año su segunda edición, con la que aspira a reafirmarse en lo planteado en la primera y mirando al futuro.
Jesús Pazos y Enrique Carpente son los impulsores. En el mundillo musical responden al nombre de Susete y Koke. Como suele pasar, decidieron embarcarse en esta aventura entre caña y caña. «Sen mais. Facer unha epopea disto sería ata de mal gusto», se ríe el segundo. Si el año pasado estuvieron en Sada The Government, Fogbound, Cápsula y Los Chicos, este año el escenario se abre para los Imperial Surfer (Madrid), los Hollywood Sinners (Toledo), The Flaming Sideburns (Finlandia), The Canallas (Sada) y alguna otra formación aún por confirmar.
Tras esta elección se esconde una intención clara. Koke la explica: «Touliñapop é un festival adicado á música e á cultura rock & roll en tódalas súas variantes: a máis pura, xerminal e independente. O Touliñapop aporta un sopro de aire fresco á escea musical galega, pois non hai ningún evento destas características, tanto musicalmente como culturalmente».
En ese sentido, pretenden apartarse de la línea predominante: «Os festivais que abundan pola nosa terra -V de Vilalba, Portamérica, Vive Nigrán, Atlantic Fest, V de Valarés...- son todos do mesmo tipo: música indie/alternativa. E, se miramos os carteis, sempre son as mesmas bandas, como Vetusta Morla, Iván Ferreiro, Sidonie ou La Habitación Roja. Polo tanto ese é o noso gran valor, a diferenza, así como ofrecer ó publico seareiro deste tipo de música -garage, punk, powerpop, soul... un evento que non teñen na nosa comunidade-. Pero non só vai adicado a este nicho de mercado, senón tamén ao gran público a través de entradas económicas, así como ofrecendo non só concertos de noite, senón actividades durante todo o día».
Leyendas escandinavas
Mito del garage-rock europeo, el grupo se formó en Helsinki a mediados de la década de los noventa. Allí colisionaron las personalidades del cantante argentino, Eduardo Martínez, y los finlandeses, The Punisher, Vilunki 3000, Ski Williamson y Jay Burnside. No eran nuevos en la causa. Procedían de formaciones anteriores como Jack Meatbeat & the Underground Society, Isabel’s Pain, Larry And The Lefthanded, Teenage Kicks o Lowdown Shakin’ Chills.
Pronto se pusieron a roquear, con un primer sencillo, Close to Disaster, lanzado en 1997, que no fue sino el inicio de un extenso listado de disco emblemáticos xomo Hallelujah Rock’n’Rollah (2001), Sky Pilots (2003) o Keys to the Highway (2007). Pero, más allá de sus grabaciones de estudio, el principal valor de esta banda se encuentra en el tú a tú con el público. «É toda unha superbanda, directo espectacular, son demoledor e un frontman aplastante», señala Koke.
Mucho más que música
Pero además de la música se encuentra el ambiente, todas las actividades paralelas y una fiesta que se extiende al horario de día. «Coma ocorreu o ano pasado, á sesión vermú e as actividades da tarde xa une co comezo dos concertos na carpa TouliñaPop, aínda que moita xente aproveita o mediodía e a tarde para almorzar nos restaurantes do porto da vila e degustar os mariscos e peixes da ría -precisa el organizador-.. Ao mesmo tempo se poderá gozar da Scotter Run polas rúas da vila ata que de noite, ás nove, empece o TouliñaPop que rematará sobre as dúas da mañá»
«Na carpa, situada ao carón do paseo marítimo haberá postos de bebidas, cervexa artesá, mercado de vinilos, postos de comida, e foodtrucks», señala. Pero además, la jarana irá mucho más allá por la noche. «A festa rematará na discoteca Grecos, onde varios dj’s contrastados en eventos e festivais de rock & roll amenizarán o final do festival».
En la edición del 2017 se reunieron un millar de personas bajo la carpa, «pero houbo moita xente que se acercou os eventos do mediodía e a tarde; o día foi espectacular e as rúas estiveron cheas de xente», dice con ganas de superarse este año: «Iremos a por mais.... penso que si». Ese flujo de gente animará el municipio: «Deste modo o que intentamos é que Sada volva ao esplendor que tivo durante a segunda metade do século XX, traendo xente á vila e facendo que o pasen ben o fin de semana».
¿Existe una intención de recuperar el espíritu de lo que fue Sada en los ochenta? «O de recuperar ese espírito está ben e vende ben. É algo que temos presente, pero non podes vivir do pasado, a xente que mais defende esa idea é a que menos aposta e aporta; e ao final non se pode vivir de recordos dunha época que foi espectacular en Sada, claro; mais a vida segue. Para min o bo está por chegar; se non pensara iso, non me metería nestes fregados», se ríe Koke, que insiste en que, pese a los planteamientos, buscan un festival para todos: «Pero non só vai dedicado a este nicho de mercado, senón tamén ao gran público a través de entradas económicas», concluye.