Cando Retranca saiu á luz hai dous anos, moitos pensaban que esta revista de humor en galego ía durar «un telexornal», como recorda Kiko da Silva. Pero agora, con 22 números, a publicación é a primeira que logra manterse tanto tempo. O día 30 celebrarano cunha festa no Café Moderno de Pontevedra.
-¿Cal é a fórmula para logralo?
-A verdade é que non sei. Supoño que un tema moi importante foi plantexalo sempre desde un punto de vista profesional. Cando me metín nisto fixen o traballo como se fose montar un bar, vin se era viable, vin tipos de publicacións, de papel, a cantidade de exemplares que tiñamos que sacar... Todo o traballo de loxística. Supoño que iso foi o que fixo non que fose rentable, porque non se pode vivir dela, pero si autoxestionada, sobre todo tendo en conta que nace sen axudas nin subvencións. Se hai 22 números é porque á xente lle gusta e a merca.
-A crise non perdoa. Agora «Retranca» será bimensual.
-Si, todos os medios están vivindo o mesmo. É unha situación de precaución, saír nestas condicións na que custa moitísimo meter publicidade e sen saber o que nos pode pasar no 2010, pois para asegurar que poda durar o ano sen problema unha das solucións que atopei foi esa. Saír con máis páxinas e contidos pero intentar gastar menos.
-¿Qué personaxes son os que mellor funcionan?
-A política funciona moi ben. E curiosamente cando comenzamos pensamos que a revista ía estar dirixida máis a un público xuvenil, estudiantes o universitarios, pero temos lectores de doce, vinte e de corenta o cincuenta. É unha situación rara, que non se dá nunha publicación de tan pouco tempo. Eso é que si que hai interés en Galicia por parte da xente de que se lle conten as cousas desde un punto de vista humorístico.
-¿Cabrearon a moitos políticos?
-Non, as polémicas foron contadas. Unha foi a da campaña da lingua nos autobuses de Vigo e despois outra rara co ex alcalde de Cangas, que se enfadou por unha historieta na que se explicaba desde un punto de vista sexual o problema da lingua.
-¿E felicitacións?
-A única chamada directa que tivemos, supoño que pola novidade, xa que era o primeiro número, foi a da anterior conselleira de Vivenda, Teresa Táboas. Foi a primeira caricaturizada nun póster e chamou encantada para darnos as grazas.
-¿Que novidades plantexa no tercer ano de «Retranca»?
-En colaboradores empezamos a meter xente novel, que está empezando, e fixemos algún fichaxe, como Bernardo Vergara, de El Jueves, ou Carrabouxo. E o cambio máis notable en breve é que imos engadir un suplementiño á revista sobre o tema da lingua. Porque cada vez que facemos un número do tema, véndese moitísimo. E o decreto vai dar moito que falar.
-¿Cal é hoxe a situación do humor galego?
-Creo que probablemente sexa un momento de plenitude, porque ata agora os que faciamos humor en galego o tiñamos que facer en prensa seria. E por fin hai unha posibilidade de poder facer outro tipo de humor, porque a revista non ten nada que ver co xornal, é máis socarrón. Por exemplo, non creo que haia moito mozo de vinte anos ao que lle interesen moitos temas da política actual galega, pero grazas a este tipo de publicacións poden enterarse de máis cousas e logo ir curiosear á prensa tradicional.
-¿Que outros proxectos ten ao marxe de «Retranca»?
-Estou preparando un libro de ilustración, que sairá a finais de ano e unha novela gráfica, a primeira para adultos, para o 2010. Está inspirada no libro de Manuel Lourenzo González e titúlase Baixo a sombra das pedras flotantes. A editará Norma en castelán e Xerais en galego.