«A situación das catrocentas granxas de A Mariña é de asfixia económica. Neste momento, a nivel de prezos, estamos nun estado agónico, nunha das situacións más complicadas dos últimos anos con moita diferenza». El diagnóstico corresponde a Antonio Villarino, responsable comarcal del Sindicato Labrego Galego (SLG).
Los ganaderos están acostumbrados a sobrevivir entre crisis que se reproducen cíclicamente. Es la ley que marcan los precios de la leche. Pero ahora ocurre que ni lo que cobran les llega para cubrir gastos. No hay que ser un gran matemático para ver cuál es la consecuencia: «Ao largo do ano 2008 o prezo do leite baixou por riba do 25% de media, e o repunte estacional que outros anos se produciu no inverno, este ano non o houbo. Pero ademais, é que na primavera estamos ameazados con novas baixadas dos prezos. Neste momento o que se está pagando non chega para cubrir os custes de produción. ¡Como seguir así!», apunta el coordinador comarcal del SLG.
Y esa es la clave. ¿Cómo aguantar un negocio en esas condiciones? Antonio Villarino reconoce la evidencia: «Pois aguántase mal, porque non hai alternativas. Nas granxas de leite non podes facer como en outras empresas, que deixas de producir ata que melloren os prezos. Aquí as vacas hai que muxilas e darlles de comer todos os días. Hai que manter as explotacións custe o que custe, esperando tempos mellores».
¿Hasta cuándo?
Y otra clave: ¿cuánto tiempo podrán soportar los titulares de buena parte de las granjas de A Mariña esta situación? «Xa veremos. O tempo vai vir determinado pola evolución dos prezos».
Una esperanza poco halagüeña. Y es que, tal y como apunta Antonio Villarino, algunos titulares de las principales industrias lácteas ya han advertido que se avecinan nuevas bajadas en el precio de la leche que pagan a los productores. «Esa é a ameaza que temos enriba. O que nos están facendo as industrias é unha simple chantaxe, con todas as letras», apunta el coordinador del SLG en A Mariña.
Las crisis del sector agrícola y ganadero son el pan de cada día en Galicia. Un sector que se muestra menos beligerante, que asume su situación con cierta resignación, muy lejos de las protestas que se pudieron observar, por ejemplo, con la huelga de transportes. Pero hay que buscar culpables: «Son, sen dúbida, as políticas agrarias», apunta Antonio Villarino, y añade: «As políticas que se fixeron ultimamente, que foi deixar o mercado sen protección, aplicando a máxima do liberalismo. Aquí desmontáronse todos os mecanismos de protección, apostando por un libre mercado que quedou nas mans de moi poucas empresas multinacionais que gobernan e controlan a distribución do leite en todos os ámbitos, e que impoñen condicións abusivas nos dous lados, aos produtores e a aos consumidores. A Unión Europea estanos dicindo que non hai mecanismos de control posibles, que non se poden establecer prezos, e iso é como deixarlle as mans libres á industria da distribución, para que faga e desfaga como lle pete».
Leche importada
Así se mira a Francia y a otros países donde la leche se compra en origen más económica y se transforma en España. Pero a juicio de Antonio Villarino es un engaño: «Os gandeiros de Francia, con non ter un prezo bo, non teñen os prezos extremadamente baixos que se nos están dicindo. Pode chegar unha determinada cantidade de leite a prezos moi baratos porque é dumping, pero non masivamente. O que se está vendendo por debaixo do custe de produción é o que está no mercado da especulación; leite que pode ser producido en Francia, Polonia ou Nueva Zelanda, co que crea unha situación ficticia de suposta abundancia que lle permite á industria chantaxear aos produtores de aquí».