Las familias piden prudencia a la hora de instalar cámaras en colegios

mar gil OURENSE / LA VOZ

OURENSE

Las asociaciones de padres y madres analizan con cautela la propuesta de la Xunta

12 abr 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

La posibilidad de instalar cámaras de videovigilancia en los centros educativos para mejorar la convivencia, evitar el acoso y garantizar la seguridad está siendo recogida con prudencia, si no con clara oposición, entre las asociaciones de padres y madres de la provincia.

Tanto la federación de anpas públicas como la de los colegios concertados coinciden en que el respeto a los derechos ciudadanos debe estar, en todas las circunstancias, garantizado. Además, piden prudencia a la hora de recurrir a una medida que, entienden, no debe ser en ningún caso la solución inicial a los problemas de convivencia escolar.

El presidente de la federación de asociación de centros concertados, Eloy Sánchez, remite a la asamblea que se celebrará la semana próxima para una valoración detallada pero, a priori, hace un llamamiento para que «prime el sentido común. La cámara puede ser un instrumento más en determinados casos, no tiene que ser la solución inicial. Razonablemente, parece que debería estar reservada a situaciones en que el riesgo y la frecuencia hagan necesario establecer estas medidas puntualmente en algún centro».

En su opinión, es crucial analizar la situación de cada centro y recurrir a ese instrumento «si la atención ordinaria no es suficiente; en esos casos puede ser útil como herramienta pero siempre sin perjuicio de leyes y derechos».

José Antonio Álvarez Caride, presidente de FAPA, la federación de anpas públicas de Ourense, resalta que los centros educativos son espacios «para preservar a intimidade». Entiende que «as cámaras non van disuadir. Para previr o acoso hai outras metodoloxías moito máis implicativas por parte do persoal docente ou responsable, e tamén dende a casa. Se falamos de cámaras para previr o acoso escolar, a primeira pregunta é onde as pos porque o acoso non vai ser diante do profesor. Pode ser unha notiña metida na mochilla, ou nun pasillo, nun baño, nun vestiario... en sitios onde non as podes poñer. Os acosos máis graves non son os que se ven, que un rapaz lle pega a outro; os outros son os peores».

«Puede ser un instrumento más en determinados casos, no tiene que ser la solución inicial»

Eloy Sánchez

«As cámaras non van disuadir. Para previr o acoso hai outras metodoloxías moito máis implicativas»

José Antonio Álvarez

Necesidad de más formación y profesionales para trabajar en la mediación

La federación de los centros públicos da especial importancia a la implicación de todos los agentes educadores: «o profesorado, as institucións, os propios alumnos e as familias. As familias temos moito que facer aí, é certa esa frase de que a un neno hai que educalo vinte anos antes de que naza porque hai que educar primeiro aos seus pais. Se desautorizamos a un mestre, por exemplo, é como cortar a árbore antes de nacer».

Álvarez Caride pide que se potencie la figura de los orientadores, «porque moitas veces fan de mediadores e, tristemente, en ocasións son compartidos por varios centros. Tamén é importante os papel das empresas; cando falamos de conciliación para as familias, non é só para estar cos fillos senón, por exemplo, para ter tempo para poder asistir a xornadas formativas e de concienciación e o acoso é un dos temas importantes nos que todos temos que implicarnos e ter máis formación».