Seguro que sen pretendelo, Obama converteu os novos billetes de dólar en verdadeiros pasquíns contra as rémoras da sociedade americana.
Para ben e para mal, nos billetes e nos nomes das rúas acostuman a ir estampados os persoeiros máis sobresaíntes dun país, pero como iso de sobresaínte é un adxectivo que depende de quen o usa, poucas veces estamos de acordo en quen é digno ou non de tal distinción. As casas das moedas acostuman a poñer a algún protagonista da historia, morto ou vivo, xulgado con benevolencia e con amplas simpatías entre os cidadáns, a pesar de que as simpatías poden cambiar. Pero aínda así, sempre hai fallos na memoria histórica, e nin USA retratou nunca a Kennedy nos seus billetes, nin nós impedimos a convivencia das pesetas de Franco coas da monarquía, ou o euro con algunha imaxe de sufraxio universal. E hai casos curiosos, pois se ben sacamos un billete de mil pesetas que nos descubriu a todos a un tal Echegaray (Nobel de literatura, ministro de Facenda e «vello chocho» en palabras de Valle), houbemos de agardar á democracia para ver a Rosalía estampada nun de cincocentas.
Obama, no seu afán por demostrar que o Nobel que lle deron só por gañar unhas eleccións era merecido, impulsou, entre outras medidas, un lavado de cara co fin de amosar que o seu é o país da liberdade, propoñendo que nos billetes de dólar (as octavillas de máis ampla difusión mundial), que tan poucas veces se teñen modificado no conservador país americano, aparecese alguén máis ca presidentes, varóns e de raza branca.
Buscáronse representantes da xustiza social, a democracia e os dereitos civís, e nesas están, dándolle forma a esas estampiñas tan apreciadas incluso polos que non as temos como moeda nacional. Personaxes que, simbolizando a liberdade, tamén amosasen os errores dunha sociedade autodenominada libre, pero que vai pola vida coutando os dereitos do diferente. E entre outros escolleron a unha escrava rebelde, Harriet Tubman, para estampar os billetes estatisticamente máis usados, os de 20 dólares, que se pretenden editar a partir do 2020, centenario da promulgación da emenda aquela que garantía o dereito ó voto das mulleres, polo que a señora Tubman tanto loitou. Trátase dunha activista que aló polo último terzo do século XIX se rebelou, fuxiu e dedicouse a axudar a moitos homes e mulleres a acadar a liberdade, levándoos cara os estados onde a escravitude xa fora abolida, animándoos a loitar na guerra de Secesión primeiro, ou polos dereitos da muller despois, ata ser recoñecida como unha das máis activas sufraxistas de principios do século XX.
Tal emisión de billetes, máis aló do simbólico, paréceme unha das medidas máis envelenadas que terá que sufrir o clasista, racista, misóxino e aprendiz de ditador que é Trump nese vindeiro 2020, en plena carreira electoral para renovar o seu mandato. Só pensar que as doazóns para a súa campaña se poderán facer coa imaxe dunha das persoas que el máis deostaría de vivir no seu tempo, paréceme un envelenado regalo deixado polo expresidente Obama, precisamente nas estampas que o republicano máis gusta de ver: os billetes. Cada cidadán que vaia ó caixeiro, en plena campaña, o primeiro que verá será a cara de Harriet Tubman con seu rostro serio, preguntándolle ¿que vas facer? Non pode haber pasquín máis duro na patria do capitalismo.
Hai outros personaxes para outros billetes, tal Martin Luther King, ou Eleanor Roosevelt, por citar ós máis coñecidos, pero a abolicionista Harriet Tubman, ten que ser quen máis incomodará ós conservadores.