Criss cuelga las botas tras 12 temporadas en el Ribadeo: «Voume feliz e aliviado»

DEPORTES

xaime ramallal

El delantero focense llegó al Pepe Barrera en el 2012 con dudas por una operación de espalda y se retira convertido en un emblema de un club con el que celebró un histórico ascenso a Tercera y tres Copas Diputación

14 may 2024 . Actualizado a las 19:28 h.

«Feliz e aliviado» tras asegurar la permanencia del Ribadeo FC en Preferente, Cristopher Díaz Linares, Criss (Foz, 1987), colgará las botas arropado por su gente este sábado, cuando cerrarán el campeonato ante el Lalín (17 horas). Lo hará convertido en un referente del fútbol lucense y un emblema del club mariñano. Hace 12 años, cuando se pensaba plantar la pelota por una lesión de espalda, encontró un hogar en el Pepe Barrera, y su juego, liderazgo y casi un centenar de goles han permitido vivir días de gloria a una entidad histórica.

«Estaba no Xove Lago e paseino mal porque me tiven que operar das costas. Estaba mal e incluso ía deixar o fútbol, pero chamoume Manolo Vilachá, creu en min e todo o que veu despois foi marabilloso. Aquel ano xa gañamos a Copa Deputación, despois subimos a Terceira e case nos metemos no play off de ascenso. Foi tremendo porque pouco antes o equipo estaba en Primeira Rexional», repasa un delantero cuyo currículo en el Ribadeo adornan tres títulos de Copa Diputación, el último el pasado verano, o una corona en Preferente.

«Tiven que operarme das costas. Estaba mal e incluso ía deixar o fútbol, pero chamoume Manolo Vilachá, creu en min e todo o que veu despois no Ribadeo foi marabilloso»

Sin embargo, Criss valora las amistades como el mejor trofeo alcanzado en su larga trayectoria futbolística. «Hai momentos dos que sempre me acordarei, claro, pero o máis importante é a xente que fun coñecendo todos estes anos. Son amizades para toda a vida, co paso do tempo deime conta do importantes que son», destaca un hombre que este sábado compartirá vestuario por última vez tras más de una década con Isma o Santi.

«Penso que vai ser un día moi bonito. Creo que virán os nenos das escolas de canteira da SD. Non sei moi ben como o vou vivir, seguro que vai ser un partido distinto», relata antes del partido contra el Lalín, agradecido por el cariño recibido siempre en su club.

«Son focense, pero agora Ribadeo é unha parte importantísima da miña vida. Non só os compañeiros, tamén teño moitos amigos entre a xente que vén ao fútbol e seguirei vindo con frecuencia», cuenta un jugador que disputó la División de Honor juvenil con el CD Lugo y pasó por el Lemos, Iberia, Burela, Foz y Xove Lago antes de echar raíces en el Ribadeo desde el 2012. Sus doce campañas como ribadense solo se vieron interrumpidas por una breve cesión al Viveiro CF en el 2020/2021, cuando el coronavirus retrasó y redujo a un torneo exprés la Preferente. 

Una decisión firme

El 2-2 en la visita al Castro, en un encuentro al que Criss ingresó desde el banquillo en el minuto 87, aseguró un final feliz a campaña muy compleja para el cuadro ribadense y también para uno de sus capitanes. «A decisión de retirarme está tomada desde a pretempada. Levaba varios anos sen lograr dar o mellor, con moitos problemas musculares, e decidín tratar de desfrutar un último curso sen esixirme nada máis que axudar no que fose posible e tirar dos novos que veñen dando o relevo», explicó un delantero de brega y calidad que disputó 13 encuentros de titular y solo anotó un gol en este curso.

El focense celebra su último gol por el momento, el pasado mes de marzo ante el Sofán.
El focense celebra su último gol por el momento, el pasado mes de marzo ante el Sofán. Xaime Ramallal

«Foi difícil ver como se nos complicaba a permanencia. Non quería retirarme cun descenso. É un alivio que conseguísemos o obxectivo», dice tras un curso en el que las bajas y falta de instalaciones para entrenar ahogaron al Ribadeo.

Para Criss comienza ahora una nueva etapa: «Son moitos anos, estaba canso. Teño unha filla de catro anos e tamén me apetece ter algúnha fin de semana para desfrutala con ela e máis a muller. Teño o título de adestrador e hai una anos estiven nas escolas do Santiago de Foz, pero de momento só quero desconectar un pouco».