Pon orden en tu casa: solo compra un kilo de arroz

YES

CEDIDA

Resultados por fuera... ¡Y por dentro! Porque, como garantiza la organizadora profesional Alba Caamaño, uno de los regalos de tener control sobre el ámbito doméstico es la «paz mental»

28 mar 2023 . Actualizado a las 10:21 h.

No me «eskondo»: confieso que tengo todos los libros (y leídos) de Marie Kondo. En el último, El método kurashi (kurashi es estilo de vida en japonés), que terminó con la llegada de su tercer hijo al mundo, habla de una de las verdades más universales: ser madre cambia la vida y en consecuencia la rutina doméstica, que puede acabar patas arriba si no hay cierto control sobre la nueva situación. Sigo el kondo style en el sentido en que para mí limpiar y organizar es como meditar. Sí, lo es, aunque otros piensen más ‘voume deitar' cuando ven la bandeja de asuntos caseros pendientes. Cero refunfuños y... ¡manos a la obra! La coruñesa Alba Caamaño (Orana Espacio y Orden), es baby organizer y presidenta de la Asociación de Organizadores Profesionales de España, nos guía sobre cómo mantener ese frágil equilibrio y que nuestro alrededor fluya, aun con niños correteando por la casa o sin apenas tiempo para cocinar.

 Reconoce que con el último libro de la artífice del método KonMari pareciera que se nos cayera un mito, «pero creo que ter nenos é máis ou menos igual en Xapón, que na Coruña ou Albacete», dice. En esas páginas volcó por vez primera inquietudes familiares que son realmente las nuestras y esa reflexión tocó «moito a parte emocional», apunta. No menos interesante es el análisis cultural, por la estética minimalista y zen japonesa que difiere de la de aquí, donde mantenemos otra relación material: acumulamos un sinfín de cosas, tanto las que nos dan la felicidad como las que no, y no hay una educación tan marcada con relación al orden. Caamaño profundiza: «Non falamos só de orde física, senón tamén interior e mental. Inculcar esa rutina dende pequeniños, a min paréceme importante. O que pasa é que asociamos orde a ‘perfección' e a clave é aprender a lidiar coas fases que vivimos. Cando sucede o caos, hai que saber levalo e ter ferramentas suficientes como para volver á liña habitual». «Ter unha vida ordenada non é ter casas de Pinterest nin vidas de Instagram, senón estar ben cun mesmo, vivir nunha casa práctica, sentirse cómodo nela e que volver ordeala sexa sinxelo, porque hai unha estrutura de organización previa, non ese caos continuo no que non poderiamos vivir». Por su experiencia profesional, de cajón cuesta que nos pongamos a ordenar pero ese trabajo dará sus frutos: «Imos estar emocionalmente mellor». Con familia, más aún: «A organización dun espazo cambia, tanto con familia como sen familia, a todos os niveis, e en primeiro lugar aporta paz mental». 

«NON GUSTA O PROCESO»

La organizadora profesional señala: «Gústanos a orde, pero non o proceso de ordenar». Y comenta: «Recordo a miña avoa dicirnos, cando eramos pequeniños ‘non se pode subir' ás habitacións que estaban no piso de arriba na casa, ou ‘non te podes sentar na colcha' porque quedaban marcas. Ela dáballe valor ás cousas pero creo que, ao final, insisto, as casas están para vivilas e disfrutalas». La clave está en controlar al ‘demonio de Tasmania', el innombrable caos que nos trajo la capacidad humana multitarea al presentarse como la panacea 2.0, pero fuente de estrés: «Un espazo organizado vainos facer sentir máis paz, ao ter control do que temos, aforrar cartos (non imos repetir tanto ao mercar) e tempo (á hora de buscar as cousas)». Los beneficios son más de los que imaginamos pero se perciben ya a la hora de la práctica. Con tres claves que nos brinda Alba, nuestra casa puede tener cierto orden, con flexibilidad o capacidad para reestructurarlo cuando haga falta. «A primeira é a parte menos física: observar moito e que haxa moita comunicación, explicar onde están mellor as cousas, falar tanto cos nenos, adolescentes e adultos, cal é a mellor opción para todos, e fixarnos en como actuamos na casa. Así, se hai unha rutina ao entrar, onde poñer o abrigo, o bolso e quitar os zapatos? Buscar o sistema máis adecuado, sen necesidade de pensar que teña que estar todo na habitación, porque ao mellor tes que cruzar un corredor ou subir á planta de arriba, e non é cómodo», aconseja. En segundo lugar, un planteamiento a priori sencillo, pero que requiere esfuerzo y constancia: «Que cada cousa [o categoría] teña o seu lugar». Vuelve la palabra mágica: comunicación. De nada vale ordenar si exclusivamente tienes la información top secret: «Que todos saiban onde está, por exemplo, o batedor que mercamos. Facer o exercicio de pararse a pensar por que vai aí, aínda que pareza unha parvada». En tercer lugar, continúa Caamaño, un detalle pensando en los peques, etiquetar: «É brutal a diferenza que hai en que lles poñamos claramente aos nosos fillos onde van peluches, coches, puzles... Van saber onde collelos e onde deixalos despois de xogar, porque desa forma estamos creando un sistema de orde e eles xa entenden que é así como se ten que facer. Dá moita información, mesmo aos adultos, marcando nun armario ou nun caixón onde vai cada cousa».

Aunque Marie Kondo no ahonda tanto en la parte culinaria, por experiencia propia, un orden integral familiar no se entiende ni sin planificación de menús ni, por extensión, de despensa. Aquí es cuando descubro mi ‘gran hallazgo' del 2023 de la mano de Alba Caamaño: ¡la lista inversa! ¡OMG! «Cada caso é persoal: non todo o mundo ten o mesmo tempo, nin traballa as mesmas horas nin lle gusta cociñar nin o mesmo tipo de comida. Resumindo, o primeiro que fago é unha lista para ver que teño, que queda de verduras, de latas, de lácteos, no conxelador, na neveira... Xa sei que en Galicia hai o costume de ter comida por ter, por se vén alguén, pero eu non teño máis que un paquete de arroz e se esa semana non vou facer pasta, non teño». Se asemeja a hacer inventario, útil para hacer el menú de lunes a viernes, «porque sábados e domingos son máis libres», pues muchos comen fuera o con otros parientes. Ajusta el tipo de comida a la disponibilidad de la jornada, que puede demandar rapidez de cocinado (la plancha es una opción) o nos permite preparar un guiso que podemos congelar para otro día, o cocinar arroz, quinoa o verduras de más para el siguiente. Carne o pescado para la semana, al congelador. Me entregué brevemente al batchcooking de los domingos, pero si priorizas disfrutarlos con los tuyos, ella no lo aconseja. «Tampouco hai que fustigarse por non cumprir ao 100 % o menú, non pasa nada por tirar de táper. O mellor é seguir unha liña de comer saudable e conseguir a harmonía», dice. Particularmente tuve mi etapa de furor foodie. Coleccionaba ‘cacharrada' mini y maxi (se me fue la olla literalmente) para comprobar que al final no uso ni un 70 %. A ella le pasó igual. Me tranquiliza, tengo arreglo. «Recomendo —señala— utilizar electrodomésticos, pero pequenos, se os utilizamos de verdade, se non é mellor regalalos ou vendelos». Aprovecho este canal maravilloso: ¿Alguien quiere una Slow Cook nuevecita?