A Carlos Peinó le tocó el gordo: «O capricho que me dei foi unha televisión grande para ver o fútbol»

YES

PEPA LOSADA

A este jubilado de maestro de primaria le tocó la suerte en el 2017. Se hizo con el gordo de 400.000 en la lotería de navidad. «Taparei algún furadiño, pero eu seguirei facendo unha vida normal», afirmaba entonces.

16 dic 2022 . Actualizado a las 09:04 h.

De los asuntos personales que he confesado en estas mismas páginas en más de una ocasión, aún me quedaba alguno en el tintero. El ritual que hago cuando cae, por compra o regalo, un décimo de la lotería del gordo en mis manos. No me lo paso por la barbilla como he visto hacer con los billetes en una de las series turcas a las que estoy enganchada, pero sí que canto el número como si el espíritu de una niña de San Ildefonso me poseyera.

Adelanto que no es preciso ningún exorcismo porque ya en la fecha señalada, el 22 de diciembre, se le bajan los humos a la que creía por un momento que esa vez sí le iba a tocar la lotería. «Outro ano será» o «haxa saúde» son mis mantras favoritos para ese día, a modo de aceptación de la realidad. Como para muchos mortales.

Hay excepciones, como la de Carlos Peinó, vecino de Burela. Nos remontamos al 2017. Era prepandémica. El año en que el Sorteo Extraordinario de Navidad dejó en Vilalba la friolera cifra (diría gélida, porque hace una semana el termómetro marcaba allí mismo tres grados centígrados) de 520 millones de euros repartidos en décimos de 400.000 euros. Se quedaban en 320.000 con la retención de Hacienda. La suerte que llegó a A Terra Chá también salpicó a A Mariña y uno de los agraciados fue este jubilado burelense, maestro de primaria, que decía entonces en nuestra edición mariñana: «Taparei algún furadiño, pero eu seguirei facendo unha vida normal».

 «Seguín a vida igual»

Dicho y hecho. En este 2022 lo volvemos a «pescar» y repasar aquella jornada de lluvia de millones en buena parte de la provincia de Lugo: «Sí, hai cinco anos».

Tiene fresquita la escena: «Estaba tomando os viños cuns amigos. Outro que me regalara o décimo, co que intercambiara, chamoume e díxome: ‘Non o perdas... premio en Vilalba!’ Dixen ‘mecachis en la mar’ pero despois, e sen máis alteración, seguín tomando os viños». Le subrayo a Peinó que cómo puede quedarse uno tan pancho tras saber que ha ganado 320.000 euros.

«Si —insiste—, eu seguín a vida igual que se non me tocase nada». Aclara que prefirió repartir buena parte del premio con sus hijos e invertirlo en «cousas que había por aí», además de «darlles unha cantidade en efectivo tamén a meus irmáns, porque se algo queren, saben que aquí estou». «Agora xa queda pouco. Queda un pico para cando sexa vello», sonríe Peinó.

Sigo interrogándole. ¿Se permitió algún capricho para sí mismo? A lo que contesta: «Capricho? Nada. O coche tíñao pagado, a casa tíñaa pagada. Si que comprei unha televisión grande , de cincuenta e pico pulgadas, para ver os partidos». Como yo rebobino y vuelvo a preguntarle, dice:«Si, practicamente comprei a televisón. É así. Vivo nun piso sinxelo e teño varias afeccións: por un lado gústanme moito as plantas e por outra o fútbol. Ás veces vouno tamén ver ao bar, porque me gusta facer comunidade».

En otro plano de su vida, el político, Carlos Peinó lideró en su momento Burela Sempre, partido sin representación municipal que se estrenó en los comicios del 2019 y que por solo un voto no consiguió edil: «Ben deitei da lotería para pagar gastos que quedaran sen cubrir cando se disolveu o partido».

Carlos tiene tres hijos y a cada uno de ellos les regaló, cuenta, un coche. Dos nuevos a sus respectivas hijas y uno que él ya tenía, «con cen mil quilómetros feitos», a su hijo. «Tamén algúns millóns das antigas pesetas a cada un deles e algunha outra cousa que necesitaran. Os tres teñen moi bo traballo e piden pouco», señala. «Algo queda e sabe Deus como vén a vellez. Sempre pode haber algo que che faga falta, a min ou a un fillo», dice, señalando que no hay que fundirse la pasta de un tirón sino que hay que guardar parte «no colchón» (me acabo de inventar un refrán lotero).

Antes del 2017, Carlos Peinó dice que no le había tocado ningún otro premio, «nin na primitiva e mira que xogo a ela, coma sempre á lotería de Nadal». Para este gordo ya ha gastado «700 euros», rememora. «Formo parte dunha peña que foi á que lle tocou a lotería no 2017. Eramos cinco. Cada un trae un número por Nadal e sempre vou eu tamén buscar á Costa da Morte porque estiven alí de mestre; de feito, fun hai pouco buscala. Outro da peña trae de Valencia, outro de Madrid, outro de Vilalba coma sempre... Sabemos que un décimo é para cada un de nós», esgrime.

Otra cosa es que el agraciado con el primer premio del sorteo extraordinario coincida con el que ellos juegan este año: «Todos os números entran no mesmo bombo». Así que nunca se sabe si volverá la suerte a ese grupo de amigos dentro de unos días. El sorteo del Niño, ya en Reyes, dice que le tira menos que este: «Podo xogar un ou dous números nada máis». Cuando le ofrecen lotería en un local de hostelería, por poner un ejemplo cotidiano, explica: «Se me preguntan se a collo, como queda feo rexeitala, cólloa. Porque ás veces rexeitas e non sabes... Lembro que unha nai e unha filla foran comer ao bar onde tocara en Vilalba e preguntáronlle á primeira: ‘Queres o número?’. ‘Non, que é moi feo’, dixo a nai. Pero a filla colleuno e mira... tocoulle». Como a él.

La charla continúa y Peinó profundiza en su modo de entender la vida, según me comenta: «Para min os cartos son soamente un modo de vida. Quero dicir que non teñen outro valor. Para vivir a vida necesitas diñeiro, pero non grandes cantidades. Se che veñen, tampouco é para volverse tolo. Son sinxelo e sinxelo seguirei ata que morra. É verdade o de que o importante é a saúde. O que ten boa saúde ten un diñeiral. Unha fortuna!». ¿Tiene algún número fetiche Carlos Peinó en particular?: «Teño unha terminación que sempre pillo na Costa da Morte, que termina en 1. Do 3 non teño ningún. Este ano teño unha esperanza moi grande nun número que xoga o colexio Vista Alegre de Burela, que collín eu e parte da xente de Fisterra, o 33164». Lo anotamos, no vaya a ser que toque como canta Chanel con k (aunque a la selección de España no le dio mucha suerte la canción).

Sin relación con la lotería de Navidad, el pasado mes de noviembre un vendedor de la ONCE en Ribadeo vendía un cupón agraciado en el sorteo del 11 del 11 con ¡once millones de euros! Finalmente fue cobrado en Madrid ese premio, con una cifra más que astronómica. La pregunta del millón, nunca mejor dicho, es... ¿en qué se los gastará el afortunado anónimo?